Ο Θεός είναι γυναίκα!

Για να εξηγήσουμε το μισογυνισμό και την αντισεξουαλικότητα (αυτά πάνε συνήθως μαζί) πολλών θρησκειών, θα πρέπει να ανατρέξουμε στην πρωτόγονη εποχή.

Τότε που ο άντρας είχε τρεις βασικούς λόγους να δαιμονοποιεί τη γυναίκα:

α) Διαπίστωνε πως μόνο αυτή μπορούσε να γεννήσει παιδιά.

β) Την έβλεπε κάθε μήνα να αιμορραγεί χωρίς να πεθαίνει. Ενώ αυτόν αρκούσε μια μόνο μικρή αιμορραγίτσα να τον στείλει στον τάφο.

γ) Μετά από κάθε σεξουαλική πράξη ένιωθε σαν κάποιος να του είχε ρουφήξει όλη του την ενέργεια. Κάτι πολύ επικίνδυνο εκείνη την εποχή, που η παραμικρή χαλάρωση μπορούσε να αποβεί μοιραία.

Εύλογα, λοιπόν, θεώρησε πως όλ' αυτά έχουν ένα μαγικό-θρησκευτικό υπόβαθρο, πως η γυναίκα είναι φορέας θετικής και αρνητικής θεϊκής ενέργειας.

Αυτό εμπόδιζε τον πρωτόγονο άντρα να βιώσει τη σεξουαλικότητα ως κάτι φυσιολογικό και αυτονόητο.

Και του προκαλούσε μόνιμο φόβο για το γυναικείο φύλο, που για να τον υπερβεί οδηγήθηκε στην υποτίμηση και περιθωριοποίησή του.

Τον αντίκτυπο αυτών των αντιλήψεων συναντάμε στις πρώτες οργανωμένες (αρχαίες) θρησκείες, που αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως φορέα είτε θετικών-ευεργετικών ιδιοτήτων (μάντης, προφήτισσα, ιερόδουλη) είτε ως προσωποποίηση του δαίμονα (το "αγκίστρι" που χρησιμοποιεί ο διάβολος για να "ψαρέψει" τον άντρα).

Ειδικά η έμμηνος ρύση των γυναικών αποτελούσε μεγάλο σοκ για τον πρωτόγονο άντρα.

Μόνο έτσι εξηγείται, λ.χ., η διάταξη του Μωσαϊκού Νόμου (Παλαιά Διαθήκη) που επιβάλει τη θανατική ποινή σε όποιον άντρα έχει σαρκική σχέση με γυναίκα που έχει περίοδο.

Και μην ξεχνάμε πως η έμμηνη ρύση είναι ένα απ' τα βασικά επιχειρήματα των χριστιανών κατά της ιεροσύνης των γυναικών.

Προσωπική μας άποψη είναι πως η γυναικεία περίοδος είναι όντως "θεϊκή δύναμη"!

Γιατί η γυναίκα (και μέσω αυτής και ο άντρας) τεκνοποιώντας γίνεται συνδημιουργός του Θεού...