Ο Πλάτωνας, ως γνωστόν, ήταν φόλα αριστοκρατικός και ολιγαρχικός.
Μεταξύ των τριάκοντα τυράννων, που μέσα σε 8 μήνες ξεπάστρεψαν 1.500 Αθηναίους Δημοκράτες, ήταν και δυο συγγενείς του, ο Χαρμίδης κι ο Κριτίας.
Για να πάρετε μια γεύση του τι σήμαινε "αριστοκρατικός" στην αρχαία Αθήνα, δεν έχετε παρά να διαβάσετε το επιτύμβιο μνημείο που έστησαν για τους ομοϊδεάτες τους που σκοτώθηκαν όταν ο δημοκράτης Θρασύβουλος με τα παλικάρια του ξανάφεραν στην πόλη τη Δημοκρατία:
"Αυτό το επιτύμβιο μνημείο αφιερώνεται στους θαρραλέους ανθρώπους που αντιστάθηκαν σκληρά στον καταραμένο λαό της Αθήνας"!
Ώστε "καταραμένος λαός"....
Βλέπουμε, λοιπόν, πως τον Πλάτωνα δεν τον χώριζε απ’ τους Δημοκρατικούς μόνο η καταγωγή και οι ιδέες, αλλά και το αίμα...
Στο έργο του "Πολιτεία" βάζει στο στόμα του Σωκράτη λόγια που υποτίθεται εκθέτουν το δημοκρατικό πολίτευμα.
Αλλά κι εδώ ο Πλάτωνας κάνει μεγάλη πουστίτσα.
Γιατί δεν ασκεί κριτική στο δημοκρατικό πολίτευμα αλλά στην αναρχία και στην τυραννία, στις οποίες υποτίθεται οδηγεί νομοτελειακά η Δημοκρατία.
Ας δούμε όμως ποια μειονεκτήματα διακρίνει στη Δημοκρατία ο ολιγαρχικός Πλάτων:
"Οι δημοκράτες διώχνουν τη σωφροσύνη, το μέτρο και την ολιγάρκεια... Βάζουν στην ψυχή των νέων την αυθαιρεσία, την αναρχία και την ακολασία... Δεν λογαριάζουν καθόλου τους νόμους, δεν σέβονται ούτε φοβούνται τους γονείς τους, οι μέτοικοι θα εξισωθούν με τους πολίτες (σ.σ.: κακό αυτό!), οι δούλοι θα απολαμβάνουν ελευθερία (σ.σ.: ακόμα χειρότερο!) και ισονομία θα επικρατήσει μεταξύ αντρών και γυναικών (σ.σ.: το τρισχειρότερο!)".
Η αποθέωση όμως της κακόπιστης κριτικής που κάνει ο Πλάτωνας στη Δημοκρατία είναι τούτο (κρατηθείτε!):
Θεωρεί πως το "μικρόβιο της Δημοκρατίας" είναι τόσο μεταδοτικό που προσβάλλει και τα ζώα!
Η Δημοκρατία "χαλάει" κι αυτά ακόμα τα γομάρια που πλέον τριγυρνούν στους δρόμους γεμάτα αλαζονεία, αυθάδεια και έπαρση και ταπεινώνουν τους ανθρώπους!
Να τι γράφει ακριβώς:
"Γιατί, όπως λέει και η παροιμία, κατά τον αφέντη κι ο σκύλος... Τα άλογα και τα γαϊδούρια πηγαίνουν ελεύθερα και με όλη τους τη μεγαλοπρέπεια στους δρόμους και πέφτουν πάνω στους ανθρώπους που θα συναντήσουν αν εκείνοι δεν παραμερίσουν πρώτοι"!
Έλεος ρε παρέα!
Ε,εμ ναί..(καλησπέρα καταρχήν), ε,ντάξει και που να ζούσε σ ή μερα και να'βλεπε σήμερα το τί έννοια έχει πάρει η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ οκ? η χεσμένη που λέει και ο πατέρας μου συχνά (κι έχει δίκιο),γιατί χεσμένη είναι στην εποχή μας,και παρεξηγημένη κι ό-λα τα μένη-τέσπα) ε,νομίζω αν ζούσε σήμερα,κι έβλεπε το τί αντίλιψη έχουν οι σημερινοί άνθρωποι για τη δημοκρατία θα έφριτε σίγορα..τώρα όσο για τα άλλα τι να σου πω..όπως το πάρει ο καθένας κάποιοι υποστιρίζουν την ισονομία,και την ισότιμία ανάμεσα σε κάποιες ομάδες ανθρώπων και ανάμεσα στα δύο φύλλα κάποιοι άλλοι όχι...αλλά ό-λοι οι άνθρωποι νομίζω,είμαστε ίσοι και έχουμε ίσα δικαιώματα..γενικότερα στην κοινωνία..όσο κι αν αυτό ενοχλεί κάποιους να το ακούνε...δε ν μπορεί κάποιος να λέει, ότι ο ίδιος έχει ό-λα τα δικαιώματα του κόσμου και έχει και το δικαίωμα να τα διεκδικεί με όποιον τρόπο οκ? αλλά να σιχτιρίζει,τους άλλους όταν πάνε α υ τοί να διεκδικήσουν τα δικά τους και να λέει,ότι δεν τουσ αξίζει μερίδιο από αυτά τέσπα ή από την πίτα της κοινωνίας,οκ? και ότι οι άλλοι,δε ν έχουν κα νέ να δικαίωμα να απαιτούν ή να διεκδικούν ότιδήποτε...αυτό...πάντως το τραγουδάκι ωραίο..θυμίζει άλλες εποχές πιο όμορφες και πιο τρυφερές από τη..σκατένια τη δικιά μας..(γιατί σκατένια είναι αν το καλοσκεφτεί κανείς)από πολλές απόψεις...χαιρετώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά το 1980, "Δημοκρατία" σήμαινε για τον Νεο-Έλληνα:
ΑπάντησηΔιαγραφή- ρουσφετολογικός διορισμός στο Δημόσιο
- αρπαχτή απ’ τον κρατικό κορβανά
- αποζημιώσεις (με κρατικό πάντα χρήμα) για ζημιές που δεν έπαθες
- σύνταξη στα 45
- μισθοί και συντάξεις του δημοσίου αρκετές να ζουν τρεις οικογένειες.
Κι όταν αυτό το συστηματάκι κατέρρευσε (και πολύ κράτησε) αρχίσαμε τα περί... "χεσμένης δημοκρατίας"!
Όσο για κείνες τις ... παλιές εποχές, ας μην είμαστε και τόσο ενθουσιώδεις!
Η ανεργία που έχουμε σήμερα είναι σχεδόν ίση μ’ εκείνη του 1961.
Αλλά τότε είχαμε 1 εκατομ. Έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό, οι γυναίκες δεν εργάζονταν και δεν υπήρχε λαθρομετανάστης ούτε για δείγμα...
Ε,εμ πάνω-κάτω α υτά που λες εννοώ κι εγώ...όταν λέω 'χεσμένη'εννοώ ότι πλέον είναι 'κομμένη και ραμμένη' στα μέτρα του κάθε μακρυχέρη,απατεώνα,τεμπέλη,μαλάκα,που ζητά να καρπιστεί διάφορα στις πλάτες άλλων που πραγματικά δουλέυουν και προσφέρουν στην κοινωνία και στο σύστημα...και δυστυχώς αυτοί που πραγματικά δουλέυουν και δουλέυαν πάντα είναι απίστευτα λίγοι,ενώ α υτοί που...δούλευαν και δουλέυουν τη κοινωνία σε βάρος κάποιων άλλων είναι απίστευτα πολλοίιι..αυτά..
ΑπάντησηΔιαγραφήγια να δούμε πού θα μας βγάλει τελικά αυτή η κατάσταση Αθούλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήπούστευε κι ο Πλάτωνας;
ΑπάντησηΔιαγραφήσιγά μωρέ θα τους βγάλουμε όλους γκέι
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίκαιρο όσο ποτέ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ υπόθεση σηκώνει κρασί. Τι λες για αύριο;
ΟΡΕΙΝΟΣ
Ο Πλάτωνας ήταν παλαιστής και διακρίθηκε και στα Ίσθμια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολέμησε γερά και τρεις φορές και πήρε βραβείο ανδρείας.
Δεν θα τον έλεγες γκέι...
Ήταν ένα πράμα σαν τον Μάρκο Βαμβακάρη, στο λίγο πιο κουλτουριάρικο!
Μέσα Ορεινέ... κανίνισε όποια ώρα και όπου σε βολεύει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ο Πλάτων, κατηγορούσε το δημοκρατικό σύστημα και τα δημοκρατικά ήθη, το έκανε για τρείς λόγους: Πρώτον διότι ήταν ο ίδιος μάρτυρας της πνευματικής και πολιτικής παρακμής που έφεραν τα δημοκρατικά συστήματα. Δεύτερον, διότι νοσταλγούσε την Ομηρική Ελλάδα, την εποχή δηλαδή των ηρωικών βασιλέων και των σοφών Ιερέων, την εποχή κατά την οποία δέσποζε το Απολλώνιο πνεύμα. Ο τρίτος λόγος της εχθρότητάς του προς τη δημοκρατία προερχόταν από το ότι γνώριζε το μεταφυσικό παρασκήνιο της έλευσης της δημοκρατίας στην Ελλάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τη γνώμη μου ο Πλάτων ήταν εχθρός της Δημοκρατίας απλά και μόνο γιατί ήταν ολιγαρχικός-αριστοκρατικός. Και αυτά τα δύο είναι ασύμπτωτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά που αναφέρεις είναι απλώς το "περιτύλιγμα". Η λεγόμενη "ομηρική εποχή", με τους δήθεν ηρωικούς βασιλείς και σοφούς ιερείς, δεν υπήρξε ποτέ. Ήταν δημιούργημα της ποιητικής φαντασίας. Μεταφυσικά παρασκήνια δεν υπάρχουν γενικώς. Και, τέλος, αυτό που έζησε ο Πλάτων ήταν η παρακμή του αθηναϊκού ιμπεριαλισμού κι όχι της Δημοκρατίας...