Σ’ αντίθεση με τις αρχαίες Αθηναίες, οι γυναίκες στις Δωρικές, Αιολικές και Μινωικές πόλεις είχαν πολλά δικαιώματα κι ελευθερίες.
Ειδικά οι Σπαρτιάτισσες, φόραγαν εκείνους τους κοντούς χιτώνες που έμοιαζαν σα μίνι φουστίτσες, και με το βαθύ κόψιμο στο πλάι σού πέταγαν τα μάτια έξω...
Τις Αθηναίες τις είχαμε μόνο για τεκνοποιία.
Τις κλείναμε στους γυναικωνίτες, και οι μόνες γυναίκες που μπορούσαμε να συναναστραφούμε δημόσια και να μιλήσουμε για φιλοσοφία και τέχνες ήταν οι εταίρες.
Για την ηδονή του σώματος είχαμε τις παλλακίδες, και για την τέρψη του πνεύματος τις εταίρες.
Ο πρωθυπουργός μας, ο Περικλής, ήταν μεγάλος μισογύνης.
"Το καλύτερο που ’χουμε να κάνουμε για τις γυναίκες", έλεγε, "είναι να μην μιλάμε καν γι’ αυτές"!
Ήταν όμως τυχεράκιας γιατί βρήκε την Ασπασία, μια σπάνια γυναίκα, με μόρφωση, καλλιέργεια, προσωπικότητα.
Το ειδύλλιο Περικλή-Ασπασίας μοιάζει πολύ μ’ εκείνο του Αντρέα και της Δήμητρας.
Η πρώτη γυναίκα του Περικλή ήταν "περιορισμένης ευθύνης", χωρίς ιδιαίτερα θέλγητρα.
Η Ασπασία, αντίθετα, ήταν του πνεύματος, διάβαζε Κούντερα και είχε πολιτική αντίληψη.
Ο Περικλέτος τόλμησε και δημοσιοποίησε το δεσμό τους.
Κι ας ήξερε πως θα το εκμεταλλευόντουσαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι.
Οι κωμοδιογράφοι είχαν ξεσαλώσει, αποκαλούσαν την Ασπασία "αναίσχυντη παλλακίδα", ενώ πολλοί την παρομοίαζαν με τη βασίλισσα της Λυδίας Ομφάλη, που ’χει χώσει ολόκληρο Ηρακλή κάτω απ’ το φουστάνι της και τον είχε μετατρέψει σε καμαριέρα βάζοντάς τον να πλένει και να σιδερώνει...
Η αξία της Ασπασίας αποδείχθηκε περίτρανα μετά το θάνατο του Περικλή.
Η χαροκαμμένη χήρα ξαναπαντρεύτηκε έναν άξεστο δερματέμπορα, τον Λυσικλή, και σε λίγα χρόνια τον μετέτρεψε σε "πρώτο μυαλό της Αθήνας"...
σίγουρα μας δουλεύεις
ΑπάντησηΔιαγραφήεσύ δεν θες να βλέπεις γυναίκα ούτε ζωγραφιστή
άσε που και καμία δεν σ αντέχει τόσο στριμένος που είσαι
Ε,εμ...καταρχήν να τα χιλιάσεις καλό μου...πάντα γερός και με υγεία...και σου έυχομαι να βρείς αυτό που ζητάς κάποτε..αλλά κι αν ακόμη δ εν το βρείς δε χάλασε κι ο κόσμος!...ε, το τέλειο βλέπεις που πολλές φορές το..αναζητάμε ή...'το φτιάχνουμε μεστο κεφάλι μας επειδή έτσι το'χουμε ανάγκη όπως μου'χε πει,ένας πολύ καλός φίλος,!'ΔΕΝ υπάρχει...ε, λυπάμαι που μπορεί να απελπιστείς με αυτό που γράφω...αλλά δυστυχώς το..τέλειο ΟΧΙ δ εν υπάρχει!και μου πήρε χρόοοοονια ολόκληρα γιανά το βάλω καλά στο μυαλό μου αυτό...και να το χωνέψω...και γιανά 'καταβάσω'πολύυυ τον...πήχη που λένε ή κοινώς γιανά...'κατέβω από το...καλάμάκι'μου...και να πάψω να ζητάω πράματα,που ΔΕΝ υπάρχουν και που ζούν μό-νο στη σφαίρα της φαντασίας μου!...και ίσως και στα εντελώς ηλίθια παραμυθάκια που μας τσαμπουνούσαν από μικρές,με τις Σταχτοπούτες τους...'πρίγκηπες' και δε συμμαζέυεται...ε,ο Περικλάκος την είχε κάνει κι αυτός την κουτσουκέλα του με την Ασπασία του!...ε,ο έρως βλέπεις...μας κάνει διάφορα μέσα μας....και κάπου μας..αποδιωργανώνει?..αποσυντονίζει?ε,μπορεί...αυτά έχει ο έ ρ ωτ ας βλέπεις...έτσι είναι αυτός από τη φύση του!!!....χαιρωτώ και χρόνια πολλά και καλά πάνω από όλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήόλο υπερβολές είσαι ρε Μαρία
ΑπάντησηΔιαγραφήΦχαριστώ για τις ευχούλες σου αθούλα!
Όσο για την "Ασπασία"... δεν σταματάμε να την ψάχνουμε και να την περιμένουμε.
Άλλωστε αυτό που μετράει είναι"το ταξίδι για την Ιθάκη"...