Κι εμείς τον Βαραββά θα λευτερώναμε!

Τα ευαγγέλια δεν μας το λένε, αλλά στην εποχή του Ιησού η Ιουδαία βρισκόταν σε επαναστατικό αναβρασμό.

Δρούσαν ταυτόχρονα πολλές επαναστατικές οργανώσεις, κι όπως ήταν αναμενόμενο ανέπτυσσαν μεταξύ τους ανταγωνιστικές σχέσεις.

Σαν τα δικά μας τα "καλά" την περίοδο της γερμανικής κατοχής...

Φαίνεται πως ο Ιησούς ήταν ηγέτης μιας μετριοπαθούς αντιστασιακής οργάνωσης Γαλιλαίων, που συνέχιζε την επαναστατική παράδοση του Ιωάννη του Βαπτιστή, στοχοποιώντας κυρίως τη φιλορωμαϊκή ιουδαϊκή αριστοκρατία των Φαρισαίων-Σαδδουκαίων-Ηρωδιανών.

Ο Βαραββάς ήταν ένας χαρισματικός ηγέτης, με ρητορική ικανότητα, μεγάλη πειθώ κι επιβολή, αλλά ταυτόχρονα και σκληρός επαναστάτης.

Μεταξύ των θυμάτων του ήταν κι ένα πολύ φημισμένος την εποχή εκείνη Φαρισαίος, ο Γαύριος.

Ο Βαραββάς συνελήφθη απ’ τους Ρωμαίος όπως κι ο Ιησούς, με εσωτερική προδοσία.

Αλλά ήταν πολύ δημοφιλής κι αγαπητός στο λαό της Ιερουσαλήμ.

Ο Πιλάτος δεν ήταν αφελής να πιστεύει πως ο συγκεντρωμένος όχλος θα προτιμούσε να λεφτερωθεί ο "νερόβραστος" Ιησούς αντί του σκληροτράχηλου κι αδάμαστου Βαραββά.

Το λάθος του ήταν πως εκτίμησε λάθος την επιλογή των Φαρισαίων, που τη δεδομένη στιγμή έλεγχαν το πλήθος.

Ο Πιλάτος πίστεψε πως οι Φαρισαίοι θα προτιμούσαν να ζήσει ο Ιησούς που απλά τους έλεγε "έχιδνες" παρά ο Βαραββάς που τους ξεκοίλιαζε στη μέση του δρόμου.

Αυτό ήταν το λάθος του Πραίτορα: δεν υπολόγισε πως κάθε κατεστημένο φοβάται περισσότερο την ηθική-πολιτική κριτική παρά την ένοπλη πάλη.

Τους οπλισμένους αντάρτες μπορείς να τους τσακίσεις, ειδικά αν έχεις μαζί σου και τις ρωμαϊκές λεγεώνες.

Τη σκληρή και βάσιμη όμως κριτική πώς θα τη φιμώσεις;