Απ’ το ημερολόγιο ενός βουδιστή μοναχού (Α’) - Πετάω τα ράσα και πάω στη Μπαγκ-Γκογκ να πηδήξω!

‘

"Άτζαν" στην Ταϊλάνδη λένε τον ηγούμενο του βουδιστικού μοναστηριού.

Πώς λέμε εμείς "γέροντας" ένα πράμα...

Στο δικό μας μοναστήρι Άτζαν είναι ένας Αυστραλός που ασπάστηκε το βουδισμό πριν 12 χρόνια.

Είναι άνθρωπος καλλιεργημένος και ώριμος αλλά τις δικές μου γνώσεις γύρω απ’ το μοναχισμό δεν τις έχει.

Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχει βγάλει τη Μεγάλη Ορθόδοξη Διαβολοσχολή!

Με κάλεσε να μιλήσουμε κατ‘ ιδίαν.

Η εμφάνισή μου δεν εμπνέει σεβασμό και σοβαρότητα, αλλά το γεγονός πως είμαι πτυχιούχος της παλαιότερης Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής μετράει ιδιαίτερα στη συνείδησή του.

Με ρώτησε πώς βλέπω το μοναστήρι του και του απάντησα στα ίσα, χωρίς περιστροφές.

Του είπα πως το "σεβαστό τσούρμο" του παίζει θέατρο, πως δεν είναι αληθινά άγιοι αλλά ηθικά τεμπέληδες!

Έχουν πάρει όρκους χωρίς να τους πιστεύουν ειλικρινά.

Δείχνουν ταπεινοί επειδή απλά είναι είτε αδιάφοροι είτε νωθροί είτε ηλίθιοι...

Του ’πα πως το μοναστήρι του είναι ένας "ζωολογικός κήπος" που έρχονται οι χωρικοί για να διασκεδάσουν, ταΐζοντας ταυτόχρονα τα "ζωάκια"!

Του εξομολογήθηκα πως στο πολυδιαφημισμένο μοναστήρι του πεθαίνω από ανία.

Δεν αντέχω την ιεραρχία, αισθάνομαι πως χάνεται τζάμπα η ζωή μου, πνίγομαι σ’ ένα κενό.

Του θύμισα πως για το βουδισμό τα δόγματα δεν είναι μόνο κάτι άγνωστο, αλλά και ανάθεμα.

Πώς ο ίδιος ο Βούδας είχε ζητήσει να μην δεχόμαστε αμάσητα τα λόγια του, αλλά μόνο αφού τα εξετάζαμε και διαπιστώναμε την ορθότητά τους.

Κι εμείς καθόμαστε σα χάνοι κι ακούμε διάφορα "βουδιστικά" τσιτάτα κι εκστασιαζόμαστε.

Αναρωτιέμαι τι κάνω μ’ όλους αυτούς τους προβληματικούς, προσπαθώντας όλη μέρα να παρακολουθώ και να ελέγχω την αναπνοή μου.

Θεωρώ μεγάλη υποκρισία να σεβόμαστε τη ζωή και του παραμικρού κουνουπιού, και ν’ αγνοούμε τη φτώχεια έξω απ’ τη μάντρα μας.

Του τόνισα πως για μένα το "κάρμα" είναι ένα τέλειο άλλοθι για να κλείνουμε τα μάτια στα βάσανα των άλλων.

Και τέλειωσα λέγοντάς του πως σε λίγες μέρες σκέφτομαι να πετάξω το ράσο και να τους κουνήσω μαντίλι.

Και πως (ναι!) το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να πάω στην Μπαγκ-Γκογκ και να πηδήξω!

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον δεν είμαι κι ο καλύτερος πρεσβευτής της Ορθόδοξης Ελλάδος...