Εμείς οι Γιουνάνηδες δεν τον πάμε τον Ισκιντάρ!

Ο Ινδός είναι άχρονος!

Ή, μάλλον, έχει τη δική του αίσθηση του χρόνου...

Το δρομολόγιο του τραίνου είναι προγραμματισμένο για Δευτέρα πρωί, αλλά τελικά η αμαξοστοιχία φεύγει Τρίτη βράδυ.

Κανείς δεν διαμαρτύρεται, όλοι το θεωρούν φυσιολογικότατο...

Στη Βόρεια Ινδία όλοι γνωρίζουν τον Μεγαλέξανδρο.

Ο καθένας έχει να διηγηθεί δυο-τρεις ιστορίες με τον Ισκιντάρ, και όλοι παίρνουν όρκο πως οι πρόγονοί τους ήταν "αρχιστράτηγοι των Γιουνάν"!

Μπορεί οι Αφγανοί-Πακιστανοί-Ινδοί να θαυμάζουν τον Ισκιντάρ (ή Σικαντέρ) και τον μακεδονικό στρατό του, αλλά εμείς οι Έλληνες δεν τον πολυγουστάρουμε!

Μας ισοπέδωσε τη Θήβα, στο τσακ γλύτωσαν η Κόρινθος κι η Σπάρτη, και στο λόφο του Φιλοπάππου εμείς οι Αθηναίοι βλέπουμε ακόμα τα ερείπια της φρουράς του μακεδονικού στρατού κατοχής.

Μας σκότωσαν και τον μεγάλο ρήτορά μας, τον Δημοσθένη, οπότε... έχουμε αρκετές εκκρεμότητες.

Γι’ αυτό και διορθώνω τους φίλους μου Ινδούς: "Ο Ισκιντάρ ήταν Μακεδόνας κι όχι Γιουνάν! Γιουνάνηδες, δηλαδή Ίωνες, ήταν οι Αχαιοί που ανέβηκαν απ’ την Πελοπόννησο στην Αθήνα κι από κει πέρασαν στα παράλια της Μικρασίας"...

Αλλά μια και το ’φερε η κουβέντα στον Μεγαλέξανδρο, που οι ίδιοι οι στρατηγοί του τον έλεγαν "ψυχασθενή", θυμήθηκα μια ιστορία με έναν απ’ τους ναυαρχαίους του, τον Ονησίκριτο.

Ο τυπάς ήταν οπαδός του Διογένη του Κυνικού και, παρά τ’ αξιώματά του, ζούσε ταπεινά και λιτοδίαιτα.

Όταν το στράτευμα έφτασε στην Ταξίλη (στο σημερινό Πακιστάν), ο Κυνικός ναύαρχος συνάντησε μια ομάδα γιόγκι, αυτούς που οι Έλληνες ονόμαζαν "γυμνοσοφιστές".

Οι γιόγκι μόλις τους είπε πως είναι "ξαδελφάκια" με τους Έλληνες Κυνικούς, έβαλαν τα γέλια!

"Αν είναι σαν κι εσένα οι Κυνικοί, δεν θέλουμε να ’χουμε καμιά σχέση μαζί τους!", του είπαν.

"Γιατί το λέτε αυτό ρε παιδιά, τι έχω;", τους ρώτησε.

"Εσύ καημένε είσαι περιφερόμενη χλιδή", του παν οι Ινδοί ασκητές.

Τόσο εντύπωση τους έκανε που ο Ονησίκριτος φορούσε μανδύα, ψηλά πέδιλα και καπέλο για τον καύσωνα...