Ινδία σού ’ρχομαι!

Όσο περισσότερο ψάχνω τις θρησκείες τόσο καταλήγω στο συμπέρασμα πως όλες τους αποτελούν μιαν αυταπάτη!

Πολλοί άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να πιστέψουν απόλυτα σε κάτι, έστω κι αν αυτό τους βασανίζει μια ολόκληρη ζωή...

Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κάτι απόλυτα συμπαγές και πάνω κει να θεμελιώσουμε τη ζωή μας.

Θυμάμαι νεότερος που ήθελα πραγματικά να γίνω Χριστιανός.

Τελικά εκεί ήταν το πρόβλημα: πως ήθελα να γίνω κάτι!

Νόμιζα πως θα πεθάνει ο παλιός μου εαυτός και θα ξαναγεννιόμουν.

Αλλά ο παλιός μου εαυτός ούτε πέθανε ούτε ήθελε να πεθάνει.

Απλά μεταμορφώθηκε σ’ έναν ψευτο-χριστιανικό τύπο εαυτού!

Σ’ όλες τις θρησκείες επικρατεί η υποκρισία.

Οι Βουδιστές της Ταϊλάνδης δεν επιτρέπεται να σκοτώνουν ζώα.

Έλα όμως που τους αρέσει και το κρέας...

Γι’ αυτό στα σφαγεία χρησιμοποιούν μουσουλμάνους εργάτες!

Ρίχνουν τα οστρακοειδή ζωντανά στο βραστό νερό.

Κι οι ψαράδες πετούν τα ψάρια ζωντανά στη στεριά.

Δεν τα σκοτώνουν οι ίδιοι... μόνα τους ψοφάνε!

Στ’ απογευματινό τσάι διατύπωσα τις απόψεις μου δημόσια.

Ο Άτζαν μίλησε τελευταίος.

"Θεός είν’ αυτό που μένει όταν κάψεις όλα τ’ άλλα. Καλύτερα να μην έχεις άποψη, για ν’ αποδέχεσαι ό,τι έρχεται χωρίς προκαταλήψεις. Σταμάτα ν’ απολαμβάνεις τις απόψεις σου. Και κράτα μόνο τις απαντήσεις που βρήκες μόνος σου"...

Στα λόγια του δεν έδωσα και πολύ σημασία.

Ήδη το μυαλό μου τρέχει στις Ινδίες....