Να σας γνωρίσω την Άθη τη ρεμπέτισσα (Α’) - Η "χαμομήλω"!

Η Αθούλα δεν είχε ξεπέσει στο περιθώριο.

Είχε επιλέξει συνειδητά το περιθώριο.

Το "κουρελο-προλεταριάτο" που ’γραφε κι ο Ριζοσπάστης το 1947, τότε που το Κόμμα τη διέγραψε.

Η Άθη ήταν κλασσική ρεμπέτισσα.

Απεχθανόταν τους μπουρζουάδες.

Δεν παντρευόταν, έδερνε, μαχαίρωνε, φούμερνε χασίσι, μίλαγε αργκό, ήταν σοδομίστρια.

Έκανε μπαμ από μακριά πως ήταν Αρβανίτισσα.

Ανήκε σ’ αυτή την αδούλωτη ράτσα, που την έτρεμαν ως κι οι Γενίτσαροι, κι είχαν τα όπλα για μπεγλέρι.

Λεπτή, μαλλί μπριγιαντίνη, χωρίστρα, μ’ ένα τσουλούφι στο μέτωπο να πέφτει μπρος στα μάτια.

Περπατάει λικνιστικά, μ’ ανασηκωμένο τον αριστερό ώμο, βλέμμα βαρύ, απροσδιόριστα απειλητικό, στο κεφάλι ρεπούμπλικα στραπατσαρισμένη, κίτρινο πουκάμισο, κόκκινη γραβάτα, παπούτσι "καθρέφτης", με καμάρα ίσα που να χωράει να περάσει ένα ποντίκι.

Στο ζωνάρι της το τσακμάκι, η καπνοσακούλα, το κομπολόι, το "κούφιο" (η διμούτσουνη πιστόλα) κι η "σιωπηλή" (το δίκοπο μαχαίρι).

Στις γιορτάδες η Άθη φορούσε τη "χαμομήλω", μια αρχαϊκή πιστόλα του προπάππου της...