Τα κωλόμπαρα της Μιχαλακοπούλου (Α’) - Το δρομολόγιο των στεναγμών...

Αν με ρωτούσατε ποιοι δρόμοι σημάδεψαν ως τώρα τη ζωή μου, θα σας απαντούσα αδίστακτα: Πατησίων και Μιχαλακοπούλου!

Για την πρώτη θα τα πούμε άλλη φορά.

Τώρα είναι η ώρα να "δοξαστεί" η Μιχαλακοπούλου. 

Ο δρόμος που απ’ το 1985 ως το 2000 είχε τα περισσότερα "κωλάδικα" στην Ελλάδα.

Στις αρχές του ’80, σε τρία μόνο οικοδομικά τετράγωνα έβρισκες πάνω από δεκαπέντε μπαράκια με κορίτσια που ’καναν κονσομασιόν.

Τα μπαράκια αυτά έχουν πολλά ονόματα: κωλόμπαρα, κωλάδικα, πουτανάδικα, πωσελενάδικα...

Λένε πως το πρώτο κωλόμπαρο της Αθήνας άνοιξε στη Βάθη πριν τον πόλεμο.

Το λέγαν "Χαβάη" και δούλευε με πούστηδες. δηλαδή μ’ άντρες ντυμένους γυναίκες.

Απ’ ό,τι μου λένε κάτι γεροντόπουστες, αυτό το πουστράδικο δούλευε μέχρι το 1960.

Κωλόμπαρα υπήρχαν πριν τον πόλεμο και στην Τρούμπα.

Όταν την έκλεισαν, τα "μαγαζιά" μεταφέρθηκαν αρχικά στην παραλιακή και στο Καλαμάκι και σταδιακά σε Κυψέλη, Παγκράτι, Μιχαλακοπούλου.

Για να είμαι ειλικρινής, πριν ανακαλύψω τα κωλόμπαρα της Μιχαλακοπούλου, είχα στέκι ένα μπαράκι στον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών.

Είχα καψουρευτεί μια "κούκλα" και την πολιορκούσα ασύστολα.

Κάθε βραδάκι έπαιρνα το τρόλεϊ και βουρ για άι Λευτέρη.

Πλατεία Μαβίλη-Αχαρνών... το δρομολόγιο των στεναγμών!

Μέχρι και γάμο είχα τάξει στη λεγάμενη. Για πάρτη της είχα νοικιάσει κι ένα ημιυπόγειο στη Λαυρίου.

Αλλά η τύπισσα ήταν "αντράκι"! Ξηγιόταν ντάμα σπαθί: "Εσύ δεν θες γάμο, κονσομασιόν 24 ώρες το 24ωρο γουστάρεις!", με αποστόμωνε.

Δεσμεύτηκα μέχρι και το εξώγαμό της ν’ αναγνωρίσω, ν’ αναλάβω τη διατροφή και τα σχετικά του.

"Το παιδί μου δεν έχει την ανάγκη σου", μου ’λεγε, "το ταΐζει το μουνί μου! Από κει που βγήκε, από κει και τρώει!"...