Σκέφτομαι πώς θα βρω την τόλμη να φτάσω στα άκρα τη μιζέρια του εαυτού μου.
Ως τώρα, κάθε φορά που το προσπάθησα, υποχώρησα πανικόβλητος: κανόνισα στα γρήγορα μια βραδινή έξοδο, έτρεξα ν’ αγοράσω κάτι, άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο...
Αλήθεια, ποιος τολμάει να μην κάνει τίποτα;
Απόψε συνάντησα τη Μ.
Ήμουν χρόνια ερωτευμένος μαζί της.
Κι είχα πολύ καιρό να τη δω.
Την κοίταξα προσεκτικά ν’ ανεβαίνει τη Σταδίου.
Δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Ούτε πέρασε καν απ’ το μυαλό μου η ιδέα να την πηδήξω.
Ένιωσα κάποτε έρωτα γι’ αυτή; Κι αν ναι, τώρα πού πήγε αυτός ο έρωτας;
Ποια δύναμη μας είχε ενώσει τότε; Μάλλον η ίδια που μας χώρισε...
Το σαγόνι της κάποτε το λάτρευα. Τώρα μου φάνηκε μάλλον στραβό κι άχαρο...
Δε θέλω να ’ρθει η Άνοιξη!
Τη μισώ.
Σιχαίνομαι το άνθισμα των λουλουδιών.
Στην αυλή μου δεν είχα ποτέ ούτε μια τόση δα γλαστρούλα!
Δηλαδή, τι θέλει να μας πει το άνθος;
Πως αυτό μαραίνεται και ξανανθίζει κάθε χρόνο, ενώ εγώ ο μαλάκας μαραίνομαι όλο και περισσότερο;
Εεεε,εμ....καλημέρα καλό μου...ναί δ εν έχεις και άδικο...τι να σου πώ..δίκιο έχεις...α υτό το ίδιο συναίσθημα το'χα νιώσει κάποτε και ε γώ όταν έτυχε να ξανά-δώ έναν παλιό μου συμμαθητή (από το Γυμνάσιο)..με τον οποίο ήμουν πο-λύ κολλημένη κάποτε)..όταν τον είδα ξανά μετά από χρόοονια (με κοιλίτσα,γραβατούλα σαν τους 55άρηδες),σε μιά εκδήλωση του σχολείου για τους παλιούς μαθητές Γυμνασίου...ε,έφριξα...αναρωτιόμουν κι ε γώ σαν εσένα τ ι σκ..τά ήταν α υτό που με είχε κάνει τό τε να τον ερωτευτώ τόσο...αλλά δ εν βρήκα καμία απάντηση!!όσο κι αν αναρωτήθηκα...ε,έτσι είναι καλό μου...κάποτε μπορεί να είσαι κολλημένος με κάτι..αλλά όταν τελικά 'ξεκολλήσεις'από α υτό το...κάτι...(που α υτό θα γίνει θες δ εν θες-θα ξεκολλήσεις κάποτε δεν γίνεται να μ ην-μοιραία θα ξεκολλήσεις-και πολλές φορές και με πο-λύ άσχημο τρόπο-στις περισσότερες φορές..-είναι φυσική εξέλιξη α υτό..)που λένε..βέβαια στη δική μου περίπτωση (με τον αγαπητό συμμαθητή α υτό έγινε ήρεμα και χωρίς μελοδράματα,και μαλακίες)...ευτυχώς)....ε,όταν θα ξεκολλήσεις τελικά ε,α ν μετά από καιρό σου ξανά-φέρει η κακή σου μοίρα?ή γκαντεμιά σου?μάλλον μπροστά στο άτομο α υτό..ε,αναρωτιέσαι έυλογα και απολύτως φυσιολογικά τ ί σκ..τά ήταν α υ τό που σε έκανε να αγαπήσεις?ίσως τό τε α υτό το άτομο...αλλά απάντηση δεν βρίσκεις! για τί απλά δ εν υπάρχει πο-τέ απάντηση στα θέματα της καρδιάς...γιατί έ τσι..απλά..έτσι..ε,εμ...εμένα μου αρέσει η Άνοιξη καλό μου..ίσως επειδή γεννήθηκα Άνοιξη...μπορεί...πάντως μ'αρέσει..ε,εμ..έτσι είναι!κάποτε θα 'μαραθούμε'κι εμείς σανα τα λουλουδάκια..έτσι είναι η φύση μας τι να κάνουμε?...φιλάκια,καλημέρες....
ΑπάντησηΔιαγραφήτο προηγούμενο ήταν πολύ καλύτερο
ΑπάντησηΔιαγραφήEμείς "ξανανθίζουμε" Αθούλα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον είδες πώς καταάντησε ο πρώην συμμαθητής μετά από τόσες Άνοιξες...
Καιτούλα, έχεις το αναρτησόμετρο?
ασε ρε και κανενα λουλουδι να ανθησει..
ΑπάντησηΔιαγραφή