Τα "κορίτσια" στα μπαρ είναι κάθε καρυδιάς καρύδια!
Αλλά και απελπιστικά όμοια: τυποποιημένη εμφάνιση, ίδιες κινήσεις και συμπεριφορές.
Κοντές φουστίτσες (τα λεγόμενα "μουνοσκέπαστρα") ή κολάν, βαθιά ντεκολτέ, ίδιο μακιγιάρισμα, ίδια στάση του σώματος που αγγίζει τα όρια της υπερβολής...
Τ’ αφεντικά δεν σηκώνουν κουβέντα: "Θέλω ντύσιμο καυλαντερό! Δεν γουστάρω εδώ μέσα Παναγιές και παρθένες!"...
Γνώρισα από κοντά πολλά τέτοια κορίτσια.
Εκτός μπαρ είναι τελείως διαφορετικές: κυκλοφορούν μονίμως άβαφες, με σπορ-αθλητικές φόρμες, τα κρεβατάκια τους είναι κοριτσίστικα με αρκουδάκια και δαντελένια μαξιλαράκια...
Η όλη προετοιμασία τους για τη δουλειά στο μπαρ κρατάει περίπου δυο ώρες.
Αρχίζει με μπάνιο με μυρωδάτα αφρόλουτρα και τρελό τρίψιμο με σφουγγάρι. Τέτοια μανία στη χρήση του σφουγγαριού δεν έχω δει σε άλλες γυναίκες.
Ακολουθεί περιποίηση σώματος με κρέμες ενυδάτωσης, λοσιόν κι ένα σορό άλλα μπουκαλάκια που τ’ αγνοώ τελείως.
Μετά μπαίνουμε στη διαδικασία του ντυσίματος: πρώτα τα εσώρουχα και το καλσόν, μετά η φούστα.
Εμβόλιμα ξεκινάει κι η διαδικασία του μακιγιάζ.
Απλώνουν στο πρόσωπο και στο λαιμό ένα είδος μάσκας μέικ-απ. Κάτω απ’ τα μάτια γίνεται ειδικό βάψιμο για να κρύβονται οι κύκλοι απ’ τα ξενύχτια.
Ακολουθεί η "ζωγραφική" με ειδικά μολυβάκια: στο στόμα, στα φρύδια, στα μάτια...
Αρωματίζονται παντού, ακόμα και πίσω απ’ τα γόνατα, φορούν τα ψηλά τακούνια τους και... έτοιμες.
Έπρεπε να γνωρίσω από κοντά τέτοιες γυναίκες για να κατανοήσω την αληθινή έννοια της "παστρικιάς"!
Αλλά και του γνωστού ρητού... "εδώ ο κόσμος καίγεται, κι η πουτάνα λούζεται"!
Καλέ...καλησπέρες παρεπιπτόντως...τόοοση περιποίηση γιανά πάνε να πάρουν μια πίπα,από ένα πελάτη πια?...ούτε τα μοντέλα (σφαχτά)δ εν περιποιούνται τόοοσο πια πρίν να βγούν για πασαρέλα..έλεος..αλλά ντάξει..κάπου πρέπει νομίζω,και είναι και μέσα στη πολιτική των μαγαζιών που δουλέυουν να τα κάνουν,ό-λα α υτά μπορεί να το απαιτούν και τα αφεντικά τους..π ως θα τραβήξουν πελάτες ε άν δ εν τους δείξουν τα...'κάλλη' τους?...ε,εμ..το ίδιο κάνουν και αντίστοιχα και οι..'γκέϊσες'στην Ιαπωνία (ε,εμ..έχεις δεί τη ταινία 'αναμνήσεις μιας γκέϊσας?-'memoires of a geisa?'μια πο-λύ όμορφη ταινία (αν και κάποιοι κακεντρεχείς? κριτικοί κίν/φου είπαν ότι είναι πο-λύ φλύαρη?χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον)κακώς επειδή είναι πο-λύ καλή κατ'εμέ)...ε,εμ..εκεί δ είχνει τί τραβούν οι γκέϊσες (που βέβαια δ εν έχουν κ αμία σχέση με τις που τά νες του δυτικού πολιτισμού)..και σε κάποια στιγμή δείχνει την κεντρική ιρωϊδα της ταινίας τη μικρή Τσίγιο,(για της οποίας τη ζωή μιλάει η ταινία)και τη δείχνει να την..'εκπαιδέυει'μια παλιά πουτάνα...γριέντζο και σε κάποια φάση γυρίζει και της λέει ότι'θα είσαι έτοιμη πλέον (σαν πουτάνα εννοείται)όταν θα μπορείς με ένα και μόνο βλέμμα να κάνεις έναν άντρα να χάσει τη γή από τα πόδια του!!!!'φαντάσου...ε,α υτό κάνουν μάλλον και στις άλλες πουτάνες ανά την υφήλιο οι διάφοροι που τις έχουν στα χέρια τους...και τις εκμεταλέυονται...καλησπέρες,φιλάκια...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά, πόσες φορές παρακολούθησες όλη την ιεροτελεστία του καλοπισμού για να τον έχεις εμπεδώσει τόσο καλά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθούλα, μου έβαλες την ιδέα και με την πρώτη ευκαιρία θα τη δω την ταινία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΏστε την ρίπαν ... φλύαρη!
Για να δούμε.
Καιτούλα, είμαι οπτικός τύπος και τα πάντα μου εντυπώνονται με τη μία...
Εεε,εμ...ναί δυστυχώς την είπαν φλύαρη ορισμένοι,κριτικοί κίν/φου...αλλά είναι καλή...(όπως την είδα ε γώ στο λέω)..τώρα σε άλλους μπορεί να μ ην αρέσει..δε ξέρω...φιλάκια...
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν τη δω, θα σου πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα τη βρω στο διαδύκτιο...
Η ταινια ψιλοκαλη ειναι! Το βιβλιο δεν διαβαζεται με τιποτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βιβλίο είναι και χοντρουλιό, έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφή