Γυναίκες που βασάνισα και με βασάνισαν... (ΣΤ’ - Άννα)

Δεν σε πείραζε που σου ’ριχνα 20 χρόνια. 

Μόλις γνωριστήκαμε είπες πως σου ’κανα "κλικ". 

Κι έτσι, για πλάκα, άρχισες να συμπληρώνεις κάτι τεστ στο Κοσμοπόλιταν σελίδα ξέρω γω τι...

Στο πρώτο, με τίτλο "Είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για σένα;", έφερα το κατώτερο σκορ. Αλλά πήρα άριστα στο "Μήπως είναι εντελώς απαράδεκτος;".

Αυτά τα τεστ καταγράφουν κάποιες πανανθρώπινες αξίες με ... απάνθρωπο τρόπο! Ευτυχώς (ή δυστυχώς) δεν τα πήρες πολύ στα σοβαρά, έβαλες τα γέλια και είπες ... "με εξιτάρει η φάση, θα το ρισκάρω μαζί σου"!

Η τρελοπαρέα σου επέμενε πως "αυτός ο άνθρωπος δεν σου αξίζει", "πρέπει να τον ξεφορτωθείς χθες", "είναι εντελώς άχρηστος και μαλάκας". Και τους σηκωνόταν η τρίχα όταν σ’ άκουγαν να μιλάς με τα καλύτερα λόγια για μένα...

Εκείνη την περίοδο περνούσα φάση σπαγκοραμμένη. Ήμουν τσιφούτης κι αρχιτσιγκούναρος. 

Στη γιορτή σου παραπονέθηκες που δεν σου πήρα ούτ’ ένα λουλούδι. Η απάντησή μου σε συγκλόνισε: "Λυπάμαι, αλλά δεν φύτρωσε κανένα σε καλή τιμή"!

Κάθε φορά που πλησίαζε μια επέτειος, ένα γεγονός τέλος πάντων που οι άνθρωποι συνηθίζουν ν’ ανταλλάσσουν δώρα, φρόντιζα να τσακωθούμε ώστε το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσες να σκεφτείς ήταν αυτές οι μικροαστικές συνήθειες...

Βέβαια, σου χάριζα μικροπράγματα, αλλά φρόντιζα να έχουν κάποια αξία για μένα. Φαντάζομαι δεν ξέχασες το κασκολάκι του Θρύλου που σου έκανα δώρο και το οποίο, εννοείται, το χρησιμοποιούσα μόνο εγώ!

Εκτός από τη τσιγκουνιά, είχε χτυπήσει κόκκινο κι η ανευθυνότητά μου (αυτή ποτέ δεν με εγκατέλειψε). 

Εσύ πάντα με δικαιολογούσες. Τα έριχνες όλα στην παιδική μου ηλικία που "ως παραμελημένο παιδάκι ποτέ δεν έμαθα τι σημαίνει συνέπεια και υπευθυνότητα". 

Αλλά φρίκαρες μόλις είδες πως εξαφανίστηκα από προσώπου γης μόλις μου είπες πως είχες μια μέρα καθυστέρηση!

Τότε, τα μόνα έντυπα που διάβαζα ήταν το "Φως των Σπορ" κι ο "Πρωταθλητής". 

Είχες διαπιστώσει πως το μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου μου ήταν ανενεργό. Προσπαθούσες να μην με πεις χαζό, αλλά ήμουν! Σε κούραζε αφάνταστα να προσπαθείς συνεχώς να βρεις μονοσύλλαβες λέξεις για να συνεννοηθούμε.

Αυτό, τελικά, αποδείχθηκε κι ο τάφος της σχέσης μας.

Δεν είχα δική μου γνώμη για τίποτα.

Μου ζητούσες κάποιο σχόλιο για την πολιτική επικαιρότητα: Δεν Ξέρω!

Άνοιγες κουβέντα για την τέχνη, τη θρησκεία, τη λογοτεχνία. Σήκωνα τους ώμους και... Δεν Ξέρω!

Κινηματογράφο; Δεν Ξέρω!

Τι φαΐ θες το μεσημέρι; Δεν Ξέρω!

"Ξεράδια βρε γιδοβοσκέ! Μάζεψε την ασχετοσύνη σου και δίνε του!"...