Ο πούτσος μου ο σπαρτιατικός, ο χρυσαυγίτικος!

Εντάξει κυρίες μου, έχετε δίκιο! Είμαι ένας καριόλης! Ένας αρχιμαλάκας σκατόψυχος!

Σας είχα μια ζωή γραμμένες στ’ αρχίδια μου!

Ποτέ δεν ήμουν ειλικρινής μαζί σας! Αλλά μήπως ήμουν και με τον εαυτό μου;

Ήθελα να σας χύνω στη μάπα γιατί έτσι επιβεβαιωνόταν ο ανδρισμός μου! Εδραίωνα την κυριαρχία μου...

Οι πρώην γαμιάδες σας γούσταραν να σας πιπώνουν ως το λαρύγγι.

Εγώ φτιάχνομαι με τη "λοξή φάλαγγα"! Να τον βλέπω να φουσκώνει στο μαγουλάκι σας!

Ποτέ δεν πίστεψα στην ισότητα των φύλλων!

Μην παραμυθιάζεστε που το παίζω Συριζαίος! Μέσα μου κρύβω τον πιο σκληροπυρηνικό φαλλοκράτη χρυσαυγίτη...

Ποτέ αυτή που κατουράει καθιστή δεν θα εξισωθεί μ’ όποιον κατουράει όρθιος.

Κι ούτε ο Άι-Γιώργης ο δρακοκτόνος με το κοντάρι του θα εξισωθεί με τον κατηραμένο όφι!

Ακούστε το μαλακισμένες και βάλτε το καλά στο μυαλό σας: όσο κι αν το πασαλείψετε με σάλια, υγρά και αίματα περιόδου, το "κοντάρι του Λεωνίδα" δεν θα χάσει ποτέ την αίγλη και την υστεροφημία του...