Γαμημένο σαββατόβραδο...

Τους τελευταίους μήνες κάνω πολύ παρέα με συριζαίους, αναρχοαυτόνομους κι εναλλακτικούς.

Καλά παιδιά, αλλά ψιλοξενερώνω.

Το δικό μου ντι-εν-έι είναι ασικλήδικο, κουκουέδικο, σταλινικό...

Έχω πάθει καθήλωση στο "πρωκτικό"! Μια κολλητή μου ψυχολόγα έχει κάνει τη γνωμάτευση: "Καταπιεσμένη επιθετικότητα. Ή χρυσαυγίτης είσαι ή αδελφή"...

Οι βορειοευρωπαίοι κι οι βορειοαμερικάνοι δεν με κάνουν παρέα.

Έχω όμως μεγάλο σουξέ σε λατινοαμερικάνους, καραϊβικούς, βαλκάνιους, ανατολικοευρωπαίους, κάθε είδους αραπάδες, γύφτους, μελαμψούς, σχιστομάτηδες...

Στα μπαρ είμαι φημισμένος πέφτουλας.

Μοιράζω αβέρτα το τηλέφωνό μου, ακόμα και στις μεγαλύτερες σαβούρες. Αλλά καμιά τους ποτέ δεν μου τηλεφώνησε...

"Γιατί το κάνεις αυτό?", με ρωτάει ένας κολλητός, απ' τα γνωστότερα στελέχια του Σύριζα.

"Γιατί μπορώ! 'Ετσι δεν κάνουν όλοι?"

Απόψε χρειάζομαι μια καινούργια μασχάλη να μυρίσω.

Έχω να κοιταχτώ στον καθρέφτη πάνω από πέντε χρόνια. 

Έχω μάθει να ξυρίζομαι χωρίς αφρό και καθρεφτάκια. 

Στο στρατό, σε κάποια μονάδα, δεν είχαμε νερό και ξυριζόμασταν με πορτοκαλάδα. Και πλέναμε τα σώβρακά μας στο κράνος. 

Τώρα έχω τελειοποιήσει τις τεχνικές. Κάνω στεγνό ξύρισμα και πλένομαι με χώμα. Κάπου διάβασα πως έτσι έκανε ο στρατός του Αττίλα...

Μοιάζω με φτωχό μετανάστη. Τα ρούχα μου φθαρμένα κι ασιδέρωτα.

Παραγγέλνω μπύρα.

Ακολουθώ τη Γεωργιανή σερβιτόρα μέχρι το μπαρ. 

"Να σε χουφτώσω δυο λέφτα? Προφθένουμε? Πώς διατηρείς τέτοιο κωλαράκι με τόσα γλυκά που τρώς?".

Μια Αλβανέζα χορεύει μόνη της και κουνιέται σα να γαμιέται.

Την πλησιάζω μεθυσμένος.

"Γουστάρεις ανωμαλίες? Γουστάρεις προστυχιές?", με ρωτάει.

Δεν της απαντάω. Γυρνάω αμίλητος στο σκαμπό μου.

Έρχεται και τυλίγει τα πόδια της γύρω απ' τη μέση μου. Κουνιέται πάνω-κάτω φιλώντας με στο στόμα.

Κάτι αναστηλώνεται στο μποξεράκι μου. Πιάνω το χέρι της και το ακουμπάω στο αναστηλωμένο.

Χώνει το λαιμό της στο στόμα μου. 

Τι να θέλει άραγε? Να τη φιλήσω ή να της ρουφήξω το αίμα?

"Μη δίνεις σημασία, πάντα έτσι ψιλοχαμουρεύεται!", μου σφυρίζει στ' αυτί η γκαρσόνα.

Έχω ολοκληρωτικά απορροφηθεί απ' τα μπούτια και το "γιόνι" της! 

"Γιόνι"! Τι ωραία λέξη! Έτσι λέγεται το "μουνί" σε κάποια ινδουιστική διάλεκτο...

Την τραβάω μέχρι την τουαλέτα. Το βρακί της διαγράφεται μέσα απ' την ανοιχτόχρωμη φούστα της. Χαϊδεύει με πάθος το αραιοκατοικημένο από μέσα κι απ' έξω κεφάλι μου.

Γίνεται ένα επεισοδιακό πήδημα. 

Με το χερούλι να κουνιέται συνεχώς πάνω-κάτω. Κι εγώ να προσπαθώ με διάφορα ηχητικά εφέ να σκεπάσω τον οργασμό της...

Βγαίνοντας κάνουμε σα να μην έχουμε γνωριστεί ποτέ!

Το γεγονός πως πηδηχτήκαμε δε σημαίνει πως μπορούμε να υποφέρουμε ο ένας τη φάτσα του άλλου...