Η "Ωραία Ελλάς"!

Γενική απεργία χθες, κατέβηκα με τα πόδια στο κέντρο, έκοψα κίνηση και φάτσες στις διαδηλώσεις, χαιρέτησα και δυο-τρία άτομα, κατέληξα στο Μοναστηράκι κι είπα να πιω ένα καφεδάκι ο άνθρωπος.

Επέλεξα ένα καφέ με νεαρόκοσμο. Έτσι κάνω πάντα.

Αν δω κάπου να κάθονται κουστουμάτοι μεσήλικες και να διαβάζουν "Καθημερινές" ή "Εστίες"... το βάζω στα πόδια!

Παραγγέλνω νες μέτριο με γάλα και βγάζω απ' το σακίδιο το Νίτσε.

Πριν χωθώ στις σελίδες του, λέω να ρίξω μια ματιά γύρω μου.

Μα πού πήγαν οι παρέες? 

Βλέπω παντού δύο: το άτομο και το κινητό του!

Μια σχέση λατρείας. Ένας μόνιμος και παθιασμένος μήνας του μέλιτος! Άντε, και καλά στέφανα μαλάκες...

Κάποιοι δίπλα μου, που παραδόξως δεν είχαν απορροφηθεί απ' τα κινητά τους, αποφάσισαν ν' ασχοληθούν με την ιστορία.

Κάπου μπέρδεψαν τα γεγονότα, τις χρονολογίες και τις προσωπικότητες. 

Δεν άντεξα και πέταξα κι εγώ τη μαλακία μου: "Παιδιά, ο Κιουταχής είν' από άλλον πόλεμο! Δεν συμμετείχε στο Πολυτεχνείο"...

Μπροστά μου περνάει μια μαμά με τον μικρούλη της.

Οκ, μπορεί να είχε συννεφιά στην Αθήνα χθες, αλλά κρύο δεν το 'λεγες.

Κι όμως, εκείνη το 'χε ντύσει σαν "πολυκατάστημα" το παιδί: φούτερ, πουλόβερ, μπουφάν, σκούφο...

Το καημένο διαμαρτυρόταν. Πιο πολύ θα 'λεγα πως ντρεπόταν: "Μαμά, βγάλ' το μου αυτό, μοιάζω με φλώρος"!

Όμως η μάμι ήταν ανυποχώρητη κι ετοιμόλογη: "Οι μάγκες είναι ντίρλα στην ίωση, αλλά οι φλώροι περδίκια!"...