Έτσι, για την ιστορία, να πούμε πως η Λεγεώνα ιδρύθηκε το 1831.
Όταν υπογράφεις το πενταετές συμβόλαιο και γίνεσαι "Λεγεωνάριος", ξέρεις πολύ καλά πως αρχίζεις μια νέα ζωή.
Πλέον θα συζείς με μια συμμορία φονιάδων, ληστών, ανώμαλων, χασικλίδων και μέθυσων...
Οι στολές που μας μοιράζουν είναι κατάλληλες για τα γυμνάσια της ερήμου: κοντό παντελόνι, κάσκα, πουκαμισάκι σαφάρι, πέδιλα αντί άρβυλα.
Έτσι για πλάκα μας κάνουν μια "βολτούλα" 15 χλμ φορτωμένους με κάτι οπλοπολυβόλα βαρύτερα από μας και τα πόδια μας να χώνονται με κάθε πάτημα 20 εκατοστά στην άμμο...
Τα νεύρα είναι πάντοτε τεντωμένα και οι καυγάδες πολύ συνηθισμένοι.
Κάθε οπλίτης μπορεί να λύσει τις προσωπικές του διαφορές με βαθμοφόρο μόνο όταν ο δεύτερος δεν φέρει τα διακριτικά του. Καταλαβαίνετε τι γίνεται στις λιγοστές εξόδους...
Πολλοί δεν αντέχουν και χειροδικούν σε ανώτερους εν υπηρεσία. Τους μπουζουριάζουν σε κάτι φριχτές φυλακές που στην είσοδό τους είναι γραμμένο με τεράστια γράμματα "Μπαίνεις σα λιοντάρι, θα βγεις σαν αρνί"!
Στις τρεις τα ξημερώματα ζω την πρώτη φοβερή ανεμοθύελλα της βόρειας Αφρικής. Ο δυνατός αέρας ξεριζώνει τους πασσάλους της σκηνής και εμείς, 13 άντρες, προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τον κεντρικό πάσσαλο σαν ιστό σημαίας...
Στο στρατόπεδο λειτουργούσε ένα "κινητό μπουρδέλο"! Είναι μια λυόμενη παράγκα που στριμώχνονται καμιά δεκαριά "κορίτσια".
Η υπηρεσία μάς δίνει κάθε μήνα ένα "δελτίο σεξ", τέσσερα κουπόνια με τα οποία μπορείς να πας να γαμήσεις δωρεάν. Οι περισσότεροι τα ξοδεύουν απ’ την πρώτη βδομάδα. Οπότε, μέχρι τον επόμενο μήνα, αν θέλουν να ξαναπηδήξουν πρέπει να πληρώσουν...
Οι περισσότεροι προσπαθούν με διάφορα τεχνάσματα να βγουν "εκτός υπηρεσίας". Προσποιούνται τους αρρώστους. Αυτό δεν πιάνει.
Οπότε ανακάλυψαν χίλιους δυο τρόπους να φαίνονται άρρωστοι. Άλλοι ανοίγουν ένα τσιγάρο, του βάζουν λίγη ζάχαρη, το ξαναστρίβουν, το καπνίζουν και σε λίγες ώρες τα μάτια τους γίνονται κίτρινα και το πρόσωπό τους χλομιάζει σαν πεθαμένων!
Άλλοι πίνουν μπαρούτι και σε λίγο ανεβάζουν τρελό πυρετό!
Τις λίγες ελεύθερες ώρες μας κλέβουμε ο ένας τον άλλον.
Εγώ εφαρμόζω τα κόλπα που έμαθα στην οδό Αθηνάς και στο Μοναστηράκι.
Είμαι άσος στο να "πειράζω τα ζάρια"! Λιμάρω με υπομονή τις επιφάνειες για να χαλάσω την ισορροπία του κύβου, τρυπάω τον άσσο με ένα τριχωειδές εργαλείο και ρίχνω μια στάλα υδράργυρου ώστε το ζάρι να κάθεται στον άσσο και η πάνω επιφάνεια να είναι έξι.
Επίσης τους έμαθα και τον "παπά"!
Έκανα μια μικρή συμμοριούλα με άλλους τρεις.
Εγώ ανακατεύω δήθεν τα τρία τραπουλόχαρτα φροντίζοντας να τσαλακώσω "κατά λάθος" τον παπά. Και στραβός να είσαι δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον βρεις.
Οπότε, πέφτουν όλοι και ποντάρουν χοντρά. Λίγα δεύτερα πριν σηκώσω τα χαρτιά, ο ένας της συμμορίας φωνάζει "σύρμα, μας τσακώσανε", εγώ εξαφανίζω τα χαρτιά μαζί με τα λεφτά και γίνομαι μπουχός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου