Καταστρέφω θεές;

Οι άλλοι φαντάζονται για μένα πράγματα που δεν ισχύουν. Με θεωρούν αυτάρκη, ψύχραιμο, συμπαγή. 

Αλλά εγώ, χρόνια τώρα, περιμένω πίσω από ένα παράθυρο. Τι περιμένω; Μήπως τη δικαίωση των φόβων μου;

 Όλα τα χρόνια κάτι περιμένω. Μήπως το χειρότερο; 

Στο μεταξύ φοράω το προσωπείο της ηρεμίας. Βοηθάω όποιον και όσο μπορώ. Δίνοντας βοήθεια διαλέγεις να είσαι εσύ ο δυνατός. Κρύβεις καλά το ανασφαλές παιδί μέσα σου...

Με τους αγνώστους που συχνάζουμε στις ίδιες μπυραρίες, με τον καιρό αρχίζουμε να γινόμαστε αναγνωρίσιμες φάτσες. Πίνουμε και συζητάμε. Μιλάμε μόνο για προβλήματα. Αλλά ποτέ τα προσωπικά μας...

Πιάνω τον εαυτό μου να είναι κολλημένος μονίμως με κάποια εκκρεμότητα. Νιώθω να μην ανήκω πουθενά. Δε συμμετέχω πραγματικά και ειλικρινά σε κάτι...

Μπαίνω στο μπαρ Χ. Όλα χάσκουν χρεοκοπία. Τα πάντα παλιά και φθαρμένα. Όλα μέσα μου κι έξω μου σπασμένα. 

Ένας λερωμένος καθρέφτης φέρνει μπροστά μου αυτό που πάντα προσπαθούσα ν’ αποφύγω: μια κακοκρυμμένη παραίτηση!

Το μπουκάλι κι εγώ έχουμε αδειάσει. 

Αλήθεια, τι απόγινε το γέλιο κι η ανεμελιά μου; Γελάω τόσο σπάνια πλέον... Γιατί εγκλωβίστηκα στη σοβαροφάνεια των ενηλίκων; Γιατί χάθηκαν οι μικρές και ξαφνικές λάμψεις ευτυχίας;

Θα βρω άραγε τη δύναμη να ελευθερωθώ; Να δραπετεύσω; 

Απέναντί μου στέκεται ένα χαμόγελο ανατριχιαστικά νεανικό και γλυκό. Μου κάνει μια μικρή αλλά πεντακάθαρη κίνηση οικειότητας. Με φλερτάρει με το βλέμμα της. Σα να μου λέει... "θα τολμήσεις;".

Θα γνωρίσει άραγε απόψε ο ένας τον άλλον ή θα μείνει κι αυτή μια συνάντηση χωρίς γνωριμία;

Σιχάθηκα πια τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου. Δε φοβάμαι τον κόσμο, απλά τον βαριέμαι. Δεν ανοίγομαι εύκολα αλλά απόψε νιώθω την ανάγκη ν’ αφήσω μια χαραμάδα.

Νιώθω να κουβαλάω μέσα μου κάτι πεθαμένο. Δυσκολεύομαι να το αποβάλω. Τρέμω μη ξαναζωντανέψει. Ίσως φοβάμαι και το κενό που θα προκύψει. Αλλά έρχεται η στιγμή που δεν σηκώνει άλλη αναβολή...

Την πλησιάζω.

"Έλα μαζί μου να παραβιάσουμε κανόνες και πρέπει!".

Το ξέρω, είναι χιλιοειπωμένο, αλλά αυτό μου βγήκε.

Το κορίτσι ήταν ολόκληρο μια έκπληξη. Όμορφη, χαλαρή, γεμάτη ήρεμη χάρη. Γεννημένη να τη λατρεύουν. Πιο γλυκό χαμόγελο δεν ξανάδα. 

Γιορτάζει τα γενέθλιά της απόψε. Έχει απίθανα κέφια. Παίζει μ’ όλους τους άντρες. Νιώθει δυνατή και τολμηρή. Αλλά εγώ βλέπω καθαρά μέσα της το χαμένο παιδί που ψάχνει το δρόμο του...

Τα λέγαμε για πολύ ώρα. ΄Ωσπου κάποιος άγνωστος την πλησιάζει και της λέει: "Μακριά απ’ αυτόν. Είναι ικανός να μετατρέψει μια θεά σε σκουπίδι!".

Κι έδειξε εμένα...