Τραβώντας μαλακία στα Εξάρχεια...

Νύχτες σκούρες, σκοτεινές. Στριγκλοπούλια του Λυκαβηττού κρώζουν επίμονα...

Τσαλακωμένο πουκάμισο. Λεκέδες καφέ. Σπασμένα μπουκάλια μπύρας...

Τη στήνω στη Δερβενιών. Μόλις περάσει κανένα κοριτσόπουλο του δείχνω την ψωλή μου κάτω από μια διπλωμένη "Εστία"...

Έχω βρει μια καβατζούλα στου Στρέφη. Κάτι σαν σπηλίτσα. Με θέα τη μισή Αθήνα. Εκεί αράζω μόνος μου και τραβάω μαλακίες...

Απόψε τα πράγματα είναι λίγο ζόρικα. Οι μπάτσοι πλησιάζουν την πλατεία. Τα παιδιά στα οδοφράγματα προσπαθούν να τους το κάνουν δύσκολο.

Εγώ μεθυσμένος, προσπαθώ να επικοινωνήσω. Τηλεφωνώ στο Λος Άντζελες, στο Σακραμέντο, στο Νιού Γιορκ... ζητάω τον Μπουκόφσκι, τον Κέρουακ, τον Μπάροουζ. Όλοι τους είναι απασχολημένοι...

Έχω βγάλει κάτι σπυριά στ’ αρχίδια και θέλουν ταλκ.

Το στομάχι μου βγάζει ξινίλες. Αντανακλάσεις του εαυτού μου σε βρόμικα τζάμια αυτοκινήτων.

Κάποιοι λεν πως λίγα είναι ακόμα τα ψωμιά μου. Άλλοι βάζουν στοίχημα πως θα πηδάω σφιχτά κωλαράκια ως τα εκατό μου! Οι απόψεις διίστανται...

Οι κολλητοί όσο πάνε κι αραιώνουν. Φυλακές, ψυχιατρεία, νεκροταφεία...

Ως και τη γατούλα  μου τη Μάινχοφ την ξεκοίλιασε το λυκόσκυλο ενός μαλάκα...

Με τους ποινικούς δεν θέλω πολλά πάρε-δώσε. Ούτε με τις σύριγγες, τα κουταλάκια, τα σπερματσέτα...

Τη Μόνικα απ’ το Βέλγιο την πρόλαβα στο τσακ. Ένα στομάχι γεμάτο χάπια. Ευτυχώς την βρήκα γρήγορα και της κάναμε πλύση...

Κάποιοι παλιοί γνωστοί έγιναν ρουφιάνοι. Δεν έχω διάθεση να τους κρατήσω κακία. Κι ας με "δώσαν"...

Παλιά αγόραζα φτηνιάρικες ζώνες απ’ τον Σχιστό. Η Δ. (καλή της ώρα όπου και να ’ναι) μου δώρησε κάποτε μια ωραία δερμάτινη. Και από τότε δεν την αποχωρίζομαι. 

Κάποιοι μαλάκες χτυπάν με το στιλέτο ακριβώς κάτω απ’ τον αφαλό! Αλλά στο σημείο εκείνο η ζώνη κι η πόρπη της δεν αφήνουν να περάσει τίποτα...

Τελευταία διέγραψα και κάτι κολλητούς που πήγαν να ληστέψουν μια τράπεζα. Πόσο μαλάκες θεέ μου. Δεν πήραν ούτε ευρώ και σκότωσαν κι έναν άσχετο...

Πλέον αράζω στα καφέ της Μεσολογγίου και διαβάζω Τέο Ρόμβο...