Δε νομίζω πως υπάρχει άντρας στον κόσμο που να μην τον ξεπαρθένεψε η ξαδέλφη του! Ακόμα κι αν δεν πηδήχτηκαν, σίγουρα μια πίπα θα του πήρε, μια μαλακία θα του τράβηξε...
Εγώ με τη δική μου ξαδέλφη έπαιζα "τα πιπιά"! Κάτι σαν το γυναικείο πλακομούνι. Ξάπλωνα πάνω της γυμνός και τρίβαμε τα "οργανάκια" μας...
"Ξέρεις να φιλάς;", με ρωτάει κάποια στιγμή.
"Ξέρω!"
"Φίλα με να δω". Της δίνω ένα πεταχτό φιλάκι. "Σαχλαμάρες", μου λέει, "δεν είναι έτσι το φιλί!", και μου ’μαθε το γλωσσόφιλο.
Μια άλλη φορά με ρωτάει: "Δεν μου λες, άρχισες να παίζεις το πουλί σου;"
"Όχι, πώς να το παίξω;"
"Α, είσαι πολύ πίσω ακόμη! Το πιάνεις, το ζουλάς, το χαϊδεύεις και κάτι βγαίνει από μέσα. Το λένε χύσιμο..."
"Τι να σου πω, καμιά φορά όταν ξυπνάω είναι τεντωμένο και δεν ξέρω τι να το κάνω..."
"Έλα να σου δείξω!", Και μου ’δειξε.
Στο χέρι της εμφανίστηκαν κάτι λευκές σταγόνες. "Είδες; Αυτό είναι το χύσιμο που σου ’λεγα!"...
Από τότε μου τον έπαιζε, τον έγλειφε, τον έπαιρνε στα μπουτάκια της κι αργότερα, όταν μεγάλωσε περισσότερο, κι από πίσω.
Αλλά την παρθενιά της δεν την έχασε ίσα με το γάμο της.
Τον κανονικό έρωτα μου τον έμαθε μια άλλη ξαδέλφη.
Ήταν αρκετά μεγαλύτερη και τα καλοκαιρινά απομεσήμερα έπαιρνε το χέρι μου και το ’φερνε ανάμεσα στα μπούτια της. "Μην εκπλήσσεσαι, έτσι είναι το γυναικείο, πάντα μουσκεμένο!"...
Μαζί της πήγα στα πρώτα πάρτι. Πάντα φορούσε φουστάνι με κουμπιά μπροστά.
Καθώς χορεύαμε στο μισοσκόταδο, ξεκούμπωνε τα δυο κουμπιά στο σωστό σημείο, μου κατέβαζε το φερμουάρ, τον έβγαζε έξω, τον περνούσε από το άνοιγμα των κουμπιών και είτε το κάναμε είτε μαλακιζόμασταν.
Ένιωθα το κορμί της να τραντάζεται ολόκληρο. Τα δικά της υγρά κυλούσαν στις γάμπες της και τα δικά μου κολλούσαν στο χνουδάκι της.
Γενικά, κάνοντας έναν απολογισμό της σεξουαλικής μου ζωής, καταλήγω στη σοφή παροιμία:
"Τότε που μπορούσαμε δεν ξέραμε, τώρα που ξέρουμε δεν μπορούμε"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου