Φτάνοντας στην Ιερουσαλήμ σε κατακλύζουν ανάμεικτα συναισθήματα. Η ένδοξη πόλη μοιάζει με χρυσό κύπελλο γεμάτο σκορπιούς. Με μια "μαύρη χήρα" που καταπίνει αμάσητους τους συντρόφους της.
Κάποτε θεωρούνταν το "κέντρο του κόσμου", "η πρωτεύουσα των πρωτευουσών". Αλλά πέρασε και αιώνες βυθισμένη στην αφάνεια. Μια πάμπτωχη επαρχιακή πόλη ανάμεσα στους λόφους της Ιουδαίας, άντρο δεισιδαιμονίας, τσαρλατανισμού και μισαλλοδοξίας, μακριά απ' τους μεγάλους εμπορικούς δρόμους της Ανατολής. Άκμασε και συρρικνώθηκε, καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε πολλές φορές.
Η Ιερουσαλήμ είναι η πόλη των μύθων. Η μόνη που υπάρχει σε δύο εκδόσεις: τη γήινη και την ουράνια. Η ουράνια "Άνω Ιερουσαλήμ", θα εμφανιστεί στα έσχατα.
Εκεί θα εγκατασταθεί η "βασιλεία των Ουρανών", θα αναστηθούν οι νεκροί, ως κι η Κάαμπα θα έρθει με θαυματουργό τρόπο απ' τη Μέκκα.
Εκατοντάδες χιλιάδες προσκυνητές απ' όλο τον κόσμο έρχονταν από παλιά στην Ιερουσαλήμ για να πεθάνουν και να θαφτούν στα χώματά της. Προφανώς πίστευαν πως έτσι θα γλίτωναν την ταλαιπωρία του μποτιλιαρίσματος όταν ερχόταν η ώρα της ανάστασης των νεκρών. Ολόκληρη η πόλη είναι περιστοιχισμένη και οικοδομημένη σε απέραντα νεκροταφεία...
Η αντίθεση ανάμεσα στην αληθινή και "ουράνια" Ιερουσαλήμ κυριολεκτικά τρελαίνει τους φανατικούς θρησκόληπτους. Η τρέλα της προσμονής και οι υψηλές προσδοκίες αποσυντονίζουν πολλούς από δαύτους, που στο τέλος καταρρέουν και νοσηλεύονται στα ψυχιατρεία. Είναι το "Σύνδρομο της Ιερουσαλήμ" που καταγράφεται επίσημα στα ιατρικά εγχειρίδια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου