Γαύρος φτωχοδιάβολος στα στέκια των Άγγλων χούλιγκαν (ΙΒ’)

"Χούλιγκανς" ήταν το όνομα μιας οικογένειας Ιρλανδών που τον 19ο αιώνα προκαλούσε φασαρίες στο νότιο Λονδίνο. Από αυτούς η λέξη μπήκε στο αγγλικό λεξιλόγιο και σημαίνει αυτόν που βανδαλίζει-καταστρέφει ξένη περιουσία, γενικά τον αντικοινωνικό. 

Ο όρος έγινε διεθνής. Μέχρι και στον Ποινικό Κώδικα της Σοβιετικής Ένωσης μπήκε, μαντέψτε για ποιο λόγο... Μα για να στιγματίσει τους αντιφρονούντες!

Λέγαμε τις προάλλες πως οι νεαροί άντρες, ειδικά της εργατικής τάξης, δεν έχουν και πολλές ευκαιρίες ν' αναδειχθούν. 

Οπότε τι τους μένει? Η λίγη δημοσιότητα απ' τους τσακωμούς και τα πλακώματα. Αν δεν εκδηλωθούν στα γήπεδα οι επιθετικές και καταπιεσμένες ορμές τους, κάπου αλλού θα ξεσπάσουν. Φυσικό είναι...

Οι ανώτερες τάξεις βρίσκουν άλλους τρόπους να διοχετεύσουν την ενεργητικότητά τους. Το ρίχνουν στα εξτρίμ σπορτς, στον σεξοτουρισμό, στην παιδική πορνογραφία, κρεμιούνται ανάποδα σε πολυελαίους μ' ένα αγγούρι στον κώλο...

Εμείς ανεβάζουμε την αδρεναλίνη μας με τους γηπεδικούς τσαμπουκάδες. Κάποιοι άλλοι το ρίχνουν στο χαρτοπαίγνιο, στον ιππόδρομο, στη ρουλέτα, ή γράφονται σε συλλόγους παλαίμαχων πεζοναυτών και κάθε σου-κου στήνουν εικονικούς πολέμους... 

Απλά, το δικό μας το διεγερτικό κρίθηκε παράνομο!

Κάνοντας τώρα έναν προσωπικό απολογισμό, μπορώ να πω πως απέκτησα πολλές εμπειρίες απ' τη θητεία μου στα γήπεδα. 

Είχα προλάβει και τη "χρυσή εποχή" που ήταν της μόδας να πηγαίνουμε στους εκτός έδρας αγώνες και να καταλαμβάνουμε το πέταλο των φανατικών οπαδών της αντίπαλης ομάδας. Ήταν μια απ' τις πιο επικίνδυνες αποστολές και χρειαζόταν ειδική στρατηγική. Αλλά όταν το καταφέρναμε, αποκτούσαμε πολλά "παράσημα"!

Σίγουρα δεν ωραιοποιούμε καταστάσεις. Ήμουν μπροστά σε πολλές λεηλασίες μαγαζιών, είδα ολόκληρες λεωφόρους να γίνονται βομβαρδισμένο τοπίο και δεν θα ξεχάσω τον φουκαρά πωλητή αναψυκτικών που κράδαινε πέρα-δώθε ένα κουζινομάχαιρο για να διώξει κάποιους χουλιγκάνους που όρμισαν ν' αρπάξουν τις εισπράξεις του...

Γνώρισα και πολλούς απ' τους λεγόμενους "αρχηγούς της εξέδρας". Πρόσωπα σκοτεινά με ύποπτο ρόλο. 

Κάποιος, π.χ., μας πίεζε να καταταγούμε στις Ειδικές Δυνάμεις. Άλλοι μας ανάγκαζαν να τους καταθέτουμε το χαρτζιλίκι μας δήθεν για να καλυφθούν τα δικαστικά έξοδα και τα πρόστιμα των συλληφθέντων συντρόφων μας. 

Πρόλαβα τα γήπεδα με τσιμέντα και θύρες ορθίων στα πέταλα. Τώρα όλα έχουν πλαστικά καθίσματα. Οι νέοι οπαδοί λειτουργούν λες και βρίσκονται σε κινηματογράφο. Για να μην πω σε εκκλησία. 

Εννοείται πως δεν τολμάς πλέον να πετάξεις αντικείμενο στον αγωνιστικό χώρο. Αλλά ακόμα κι αν βρίσεις όλο και κάποιοι σεκιουριτάδες θα σου κάνουν προειδοποιητική παρατήρηση. Και την επόμενη φορά δυο μπάτσοι θα εμφανιστούν απ' το πουθενά και θα σε βγάλουν έξω σηκωτό για τα περαιτέρω.

Πλέον τα αγγλικά γήπεδα χάλασαν. Καιρός να επιστρέψω στην Ελλάδα...