Αύγουστο μήνα μόνος στην Αθήνα! (18η μέρα: Πίσω απ' την γκρίνια κρύβεται μιζέρια και ανασφάλεια!)

 

Πέρασαν μερικές νύχτες χωρίς να συμβεί κάτι το αξιοπερίεργο. Βέβαια, πάντα μου τυχαίνουν λάθος σύντροφοι, αλλά εγώ επιμένω...

Υπάρχουν πολλές γυναίκες εκεί έξω που δεν ξέρουν να βγάζουν αγάπη, παρά μόνο χολή. Ίσως έχουν την ανάγκη ν' ασχολούνται οι άλλοι διαρκώς μαζί τους, κι αν δεν το καταφέρουν τους βγαίνει θυμός, επιθετικότητα, απόρριψη.

Τελικά, ούτε αγαπάμε ούτε αγαπιόμαστε. Αυτό που συνήθως θέλουμε είναι σεξουαλική ικανοποίηση, οικονομική και συναισθηματική ασφάλεια. Και τα βαφτίζουμε "αγάπη"...

Οι σχέσεις συνήθως είναι εξουσιαστικές. Μάχη για την κυριαρχία. Και την κτητικότητα. Δηλαδή αρρωστημένες καταστάσεις. Άλλο θέλουμε, άλλο λέμε, άλλο εννοούμε. Ανύπαρκτη επικοινωνία. Οι άνθρωποι παντρεύονται για λόγους κοινωνικής πίεσης, μοναξιάς, συμφέροντος. Συνταγή αποτυχίας. Και δυστυχίας.

Ο γκουρού μου λέει πως όλ' αυτά τα λέω επειδή έχω χάσει την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία μου. Συνεπώς και το σεξ απίλ μου. Με συνέπεια να πέσω στη μιζέρια και στη στέρηση. Μου προτείνει να βάλω περισσότερο πάθος στη ζωή μου. Και να γίνω περισσότερο ανεξάρτητος συναισθηματικά. 
Αυτό θα το πετύχω αν πρώτα ερωτευτώ τον εαυτό μου. Κάτι τέτοιο θα με κάνει ακαταμάχητο. Θα εκπέμπω μια μαγνητική αύρα που καμία δεν θα μπορεί να μου αντισταθεί...

Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις ρε συ γκουρού?