Ένα τραγούδι είν' η ζωή μου (Θ ' - Αριστερίλα εναντίον καζατζίλας)

Το 1975 ήμουν μόλις 7 ετών και ζούσα στη βαθειά επαρχεία. Άρα δεν είχα εικόνα της κοινωνικής μας πραγματικότητας. Το έκανα αργότερα με βάση διαβάσματα και αφηγήσεις μεγαλυτέρων.

Την εποχή εκείνη η Ελλάδα ήταν μια υπανάπτυκτη χώρα, επιπέδου Βαλκανίων και Μέσης Ανατολής. Με πολύ καφρίλα εννοείται. Χιλιάδες δήθεν αντιστασιακοί ούρλιαζαν "δώστε τη χούντα στο λαό". Ήταν οι ίδιοι που λίγους μήνες νωρίτερα αποθέωναν τον Πατακό και τον Παπαδόπουλο...

Η κοινωνία ήταν γενικά διχασμένη σε πολλά επίπεδα. Π.χ., απ' τη μια είχαμε την αριστερίλα, με τα ταγάρια, τα μούσια και τα αμπέχονα, τα πολιτικά τους τραγούδια, τη δική τους διάλεκτο, με τα τσιτάτα του Λένιν, του Μάρξ και του Μάο που λίγοι τα καταλάβαιναν. 

Κι απ' την άλλη η καζαντζίλα με την κακογουστιά και την κλαψομουνιά της. Η πλάκα είναι πως και οι δύο "παρατάξεις" διεκδικούσαν τον ίδιο κοινωνικό και πολιτικό χώρο. Τον "τίμιο" εργάτη, τον συφοριασμένο μετανάστη και τον παραμελημένο κάτοικο της συνοικίας. 

Όμως ο Καζαντζίδης είχε έναν μοναδικό τρόπο να μιλάει στην ψυχή του λαϊκού και αμόρφωτου ή ημιμορφωμένου Έλληνα της εποχής. Αυτού που ο ίδιος ο τραγουδιστής φρόντιζε να κολακεύει αισχρά αποκαλώντας τον "ταπεινό, αγνό και τίμιο άνθρωπο του λαού". 

Φυσικά όλοι ξέρουμε πως τα μεγαλύτερα λαμόγια της κοινωνίας είναι οι φτωχοί που φιλοδοξούν να γίνουν πλούσιοι. Κι όσοι δεν φιλοδοξούν είναι απλά χαζοί κι όχι "αγνοί"! Α, όλα κι όλα. Εδώ θα λέμε τα πάντα με τ' όνομά τους. Και δεν θα γλείφουμε κανέναν. Ούτε θα αναπαράγουμε στερεότυπα...

Ο Στελάρας, όπως τον έλεγε ο λαός, είχε σταματήσει απ' το 1965 τις εμφανίσεις του στα νυχτερινά κέντρα. Αυτή η αποχή αντί να θολώσει την εικόνα του, γιγάντωσε τον μύθο του. Κι όταν τον 1975 τραγούδησε το "Υπάρχω", σε στίχους Πυθαγόρα και μουσική Χρήστου Νικολόπουλου, έγινε Ο χαμός.

Τέλος πάντων, προσωπικά δεν ήμουν ποτέ καζαντζιδικός, αλλά το τραγούδι αυτό κάπου με άγγιζε. Ίσως να κολάκευε τον ναρκισισμό μου. Ποιος άντρας δεν θέλει να μένει αξέχαστος και να σημαδεύει για πάντα τη ζωή των γυναικών που είχαν την τύχη ή την ατυχία να τον ερωτευτούν?