Το τελευταίο της ζωής μου ταξείδιον (ΙΖ' - Στη φωλιά της κόμπρας!)

Η Σρι Λάνκα, η παλιά Κεϋλάνη του τσαγιού, βρίσκεται στην άκρη της ινδικής ηπείρου, ακουμπισμένη σα γλάστρα στον κίτρινο ωκεανό. Σαν τα δικά μας Κύθηρα ένα πράμα...

Τη βλέπω από ψηλά σαν έναν πράσινο βράχο καθισμένο σε διαλογισμό. Με τους σκουρόχρωμους ημίγυμνους ανθρώπους της, την τεράστια βλάστηση αλλά και τον πετρώδη και άγονο βορρά.

Αυτός ο βορράς είναι μια ανοιχτή πληγή. Γιατί εδώ βρίσκονται τα κρυσφήγετα των ινδουιστών Ταμίλ που πολεμούν για την αυτονομία τους. Για την αντιμετώπισή τους βλέπεις παντού στρατιωτικά φυλάκια και μπλόκα. Οι αρχές φοβούνται τρομοκρατικές και βομβιστικές επιθέσεις. Γι' αυτό βάζουν τα αυτοκίνητα να περνούν πάνω από ειδικούς καθρέφτες μην τυχόν και στο κάτω μέρος έχουν τοποθετηθεί εκρηκτικά...

Προσπαθώ να αγνοήσω όλη αυτή την τρομοκρατική υστερία. Εδώ ήρθα να ηρεμήσω κι όχι να γίνουν τα νεύρα μου τσαντάλια.

Στην πραγματικότητα δεν ξέρω από τι κινδυνεύω περισσότερο. Απ' τους αντάρτες Ταμίλ, απ' τις τίγρεις που κυκλοφορούν στα Εθνικά Πάρκα που επικέπτομαι, ή απ' τα δηλητηριώδη φίδια, κυρίως κόμπρες και μαύρα μάμπα, που υπάρχουν παντού...

Εδώ τα ζώα, ακόμα και τα πιο επικίνδυνα, κανείς δεν τα μαλώνει ούτε τα χτυπάει και, φυσικά, δεν τα σκοτώνει. Άμα πιστεύεις στη μετεμψύχωση νομίζεις πως η κόμπρα που έχεις μπροστά σου μπορεί να είναι η πολυαγαπημένη πεθερούλα σου που έχασες πρόπερσι...

Χαζεύω ώρα πολύ τα κρινόδεντρα, τους κοκοφοίνικες, τους κιτρινοπράσινους παπαγάλους και τις κουρούνες που κυριαρχούν στο περιβάλλον γύρω μου. Κι οι άνθρωποι καλόγνωμοι, απλοί, ευγενικοί και λιπόσαρκοι.

Οι ζητιάνοι έχουν μια υπεροψία. Χάρη σου κάνουν. Γιατί ελεώντας τους σβήνεις κάποιες αμαρτίες απ' το κάρμα σου. 

Ένα κοριτάκι, με σκέρτσο αντίστοιχο της ηλικίας της αλλά και καμώματα ώριμης γυναίκας, με βλέπει που γράφω στο πισάκι, με πλησιάζει, μου λέει το όνομά της και επιμένει να το γράψω στην οθόνη μου!

Βλέπω μία τεράστια τερμιτοφωλιά. Πλησιάζω αλλά οι περίοικοι μου φωνάζουν να απομακρυνθώ. Την έχουν καταλάβει κόμπρες που συχνά επιτίθενται στους περαστικούς. 

Αμάν αυτές οι κόμπρες! Είναι όντως πολύ επικίνδυνα. Μπορούν να σε υπνωτίσουν με τα μάτια τους. Επίσης έχουν μεγάλη ταχύτητα και κυριολεκτικά εκτοξεύονται ως και πέντε μέτρα για να σε δαγκώσουν...