Με τον Θρύλο στην Ευρώπη (Η' - Μπορεί ο Σα να γίνει Καμύ?)

  

Απόψε παίζουμε πάλι με την Ολυμπίκ Μαρσέιγ. Αυτή τη φορά στην έδρα της.

Δεν ξέρω ακριβώς γιατί, αλλά τη Μαρσέι την έχω ταυτίσει στο μυαλό μου με τον μεγάλο Γαλλο-αλγερινό φιλόσοφο Αλμπέρ Καμύ. 

Τον βλέπετε στην εικόνα. Είναι αυτός με την τραγιάσκα και το κασκόλ που κάθετε σταυροπόδι. Ήταν κοντοστούπης, αλλά πολύ ταλαντούχος τερματοφύλακας. 

Η μεγαλύτερη ομάδα της Αλγερίας τον είχε μυριστεί, τον ενέταξε στις ακαδημίες της. Και η ομάδα της Μασσαλίας ήταν έτοιμη να τον αγοράσει. Αλλά προσβλήθηκε από φυματίωση και αναγκάστηκε στα 18 του, το 1932, να παρατήσει το ποδόσφαιρο.

Αυτό του προκάλεσε μεγάλο ψυχολογικό τραύμα.

Σύμφωνα με τον Καμύ, το πλεονέκτημα του ποδοσαφαίρου είναι πως έχει μια εσωτερική τάξη σ' έναν παράλογο κόσμο. Και πώς να μην είναι εντελώς παράλογος ένας κόσμος ρατσιστικός, που στην εποχή του Καμύ αποκαλούσε τους βορειοαφρικανούς ποδοσφαιριστές "μαυροπόδαρους" (πιέ νουάρ)?

Ο ίδιος αποκάλυψε αργότερα πως προτίμησε τη θέση του τερματοφύλακα για να προστατεύει το μοναδικό ζευγάρι παπούτσια που διέθετε.

Αλλά σίγουρα θα είχε κι άλλους ενδόμυχους λόγους. Η θέση του τερματόρου είναι πολύ σημαντική και ταυτόχρονα μοναχική. Βλέπει όλο το γήπεδο και μπορεί να κατευθύνει την ομάδα, άρα να λειτουργεί ως άτυπος αρχηγός. 

Αν δεν είσαι οξυδερκής, με ισχυρή προσωπικότητα και λίγο... υπαρξιστής φιλόσοφος δεν μπορείς να σταθείς με αξιώσεις κάτω απ' τα δοκάρια.

Στο αποψινό ματσάκι νομίζω πως για να τη βγάλουμε καθαρή πρέπει ο τερματοφύλακάς μας να γίνει για δυο ωρίτσες ... Καμύ!