Αναμνήσεις απ' την "ελληνική νύχτα" (Ε' - "Απ' το μουνί μου τρώτε όλοι"!)

 

Πριν πλακώσουν οι αλλοδαπές "θεές" δεν ήταν και λίγες οι σαβουρο-ελληνίδες που έκαναν καριέρα στις νυχτερινές πίστες. Ξέρω κάποιες που δούλευαν πιστολάκι σε κομμωτήρια του Κορυδαλλού και της Νίκαιας κι άρπαξαν κάποια ευκαιρία και πήραν στα χέρια τους το μικρόφωνο κι έγιναν "τραγουδίστριες"!

Κάποιες που δούλευαν σε εργοστάσια και σούπερ-μάρκετ, κι ούτε γύριζες να τις κοιτάξεις, τη νύχτα μεταμορφώνονταν σε "σειρήνες"! 

Κι η πιο "τελευταία" στην καθημερινή ζωή αν πιάσει το μικρόφωνο στην πίστα φαντάζει σαν κούκλα στα μάτια των σουρωμένων πελατών. 

Και ξαφνικά βρίσκεται στον Παράδεισο. Το μόνο που θυμάται το κορίτσι είναι φτώχεια, πείνα και στερήσεις. Το μόνο χρυσαφικό που της χάρισαν ήταν τα πεθερικά της τη βραδιά των αρραβώνων της. Και μετά πάλι δουλειά κι ο σύζυγος να ξεσπάει κάθε μέρα πάνω της. Ε, πώς να μην ενδώσει το κορίτσι. Ξαφνικά τη γουστάρουν μπόλικοι άντρες, της κάνουν ακριβά δώρα και την κυκλοφοράν με σπορ αμάξια...

Φυσικά μεταξύ τους υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός. Μισούνται θανάσιμα. Η μεγάλη ίντριγκα πέφτει όταν εμφανίζεται κάποια νέα στον ορίζοντα. Ε, όχι και να 'ρθει το χθεσινό κοριτσάκι να μας φάει τον ψημένο πελάτη? 

Οπότε πέφτει ξεμάλλιασμα και ξεκατίνιασμα εξαίσιο... "Άντε στο διάολο μωρή τσιμπουκλού, βιζιτού, καριόλα" και τα τοιαύτα...

Οι τραγουδιάρες ακολουθούν τη φυσική πορεία της συγκομιδής. Δηλαδή όταν κυκλοφορεί το πολύ χρήμα. Στη Βέροια πάνε όταν πουληθούν τα ροδάκινα, στο Ναύπλιο τα πορτοκάλια, στη Λάρισα τα ζαχαρότευτλα, στην Ιεράπετρα τ' αγγούρια, στην Αμαλιάδα τα καρπούζια.

Μερικές είναι κι ανήλικες. Προσπαθούν να τις πιάσει γκόμενα το αφεντικό για να επιβιώσουν. Όμως στην κορυφή της ιεραρχίας βρίσκονται πάντα όσες έχουν πολλά καψούρια. Γιατί αυτές φέρνουν το χρήμα στο μαγαζί και ταϊζουν και τα υπόλοιπα στόματα. Σεβασμός...