Αχαμνούλης και λευκός στην αφρικανική τερατούπολη! (ΙΒ' - Κορίτσι δίχως όνομα!)

 

Την είδα σ' ένα απ' τα γαμάτα κλαμπ της κεντρικής λεωφόρου. Φορούσε μαύρο βελούδινο κορμάκι με βαθύ ντεκολτέ και τα μαλλιά της ράστα. 

Χόρευε στην πίστα με μάτια κλειστά. Λίκνιζε το κορμί της στάζοντας κάβλα. Όλο το κλαμπ έστελνε τη φλογερή ματιά του πάνω της. Μαύρα αντρικά κορμιά άρχισαν να αιωρούνται γύρω της ελπίζοντας να κερδίσουν την προσοχή της.

Το κορμί της γυάλιζε απ τον ιδρώτα. Κάθε κίνησή της άλλαζε όλη την ατμόσφαιρα. Στην μπάρα μια ουρά από αρσενικά σχηματίστηκαν πίσω της... "Να σε κεράσω ένα ποτό σε παρακαλώ;". 

Κι εκείνη σήκωνε αδιάφορα τους ώμους της. Ήταν απ' τις γυναίκες που έχουν συνηθίσει στην αφοσοίωση των άλλων. Που κάνουν τους άντρες να πετάνε μακριά την αξιοπρέπειά τους.

Κι έρχεται η ώρα που τα ποτά έχουν ήδη γιγαντώσει το θάρρος μέσα σου. Που έχουν βγάλει τα λουκέτα απ' τα χείλη σου.

Με πλησίασε η ίδια.

"Μ' αρέσει ο τρόπος που με κοιτάζεις"

"Πώς σε κοιτάζω;"

"Πολύ σίγουρα..."

"Πώς σε λένε;"

"Τι σημασία έχει..."

"Καλά, θα σε φωνάζω ... Κορίτσι δίχως όνομα!"

Πήγε τουαλέτα και την έχασα για κάμποση ώρα. Αποφάσισα να την αναζητήσω στην κοσμοπλημμύρα. Την πέτυχα έξω απ' τις γυναικείες τουαλέτες. Με τράβηξε μέσα με αυτοπεποίθηση. Ένιωσα να αιωρούμαι στο χείλος του γκρεμού.

Γονάτισε  και κράτησε τους γοφούς μου με τα χέρια της παίρνοντάς τον στο καυτό σκοτάδι του στόματός της.

Λίγο πριν το ξημέρωμα βρεθήκαμε στο μικρό δωματιάκι που έμενε. Ελάχιστα έπιπλα. Και για κρεβάτι ένα στρώμα στο πάτωμα. Σε λίγο σχηματίστηκε δίπλα του ένας στρόβιλος από ρούχα.

Ξύπνησα αργά το απόγευμα. Το χέρι μου ήταν κάτω απ' τη μέση της. Είχε μουδιάσει. Κατάφερα να το τραβήξω χωρίς να την ξυπνήσω. Περιεργάστηκα λίγο τον σχεδόν άδειο χώρο. 

Μια γυναίκα χωρίς αγαπημένα αντικείμενα, χωρίς φωτογραφίες, αναμνηστικά κ.λπ. είναι πολύ επικίνδυνη. Σε ξεφλουδίζει και σε πετάει στο μπλέντερ μέχρι να πεις ντόμινο.

Ντύθηκα κι έφυγα όσο μακρύτερα μπορούσα...