Τα τζιτζίκια ζουν τις τελευταίες στιγμές τους τραγουδώντας.
Δεν υπάρχει αξιοπρεπέστερος θάνατος: τραγουδώντας στη θάλασσα, κάτω απ’ τον ήλιο...
Αυτό το νησί έχει τη μαγική δύναμη να ενώνει τις ψυχές των ανθρώπων.
Μόνη εξαίρεση οι ψυχές της Βέρας κι η δική μου...
Κατεβαίνουμε ξυπόλητοι απ’ τη Χώρα.
Εκείνη φοράει ένα χακί κοντοβράκι που κατεβαίνει επικίνδυνα στον κώλο.
Εγώ, λευκός ακόμη σαν κοτοπούλι, έριξα πάνω μου ένα μπλουζάκι κι ένα μπλε σορτσάκι όλο τσέπες.
"Ρε μαλάκα, τι το θες το μπλουζάκι στη θάλασσα; Και γράφει κι άλλο νησί, θα μπερδέψεις τους τουρίστες!".
Η γλωσσούλα της Βέρας όλο μέλι στάζει.
"Το κινητό μου βαλ’ το στο τσεπάκι με το φερμουάρ. Και κοίτα μην το χάσεις μπουχέσα!"
Τελικά οι άντρες ζούμε μόνο για την ελεημοσύνη των γυναικών!
Τη Βερούλα εκείνο το καλοκαίρι τη γνώρισα όσο μπορεί ένας άντρας να γνωρίσει μια γυναίκα.
Δηλαδή δεν τη γνώρισα καθόλου!
ντίπ για ντίπ ? ?
ΑπάντησηΔιαγραφήποια γλώσσα ομιλείτε;
ΑπάντησηΔιαγραφήμήπως κάποια "νεκρή";
εσύ θα πας μπροστά!!!φέρε τον έλεγχο να σου βάλω άριστα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕεε,εμ...γειάσου κα λό μου...μετά από κάπου...12-13?(κάπου εκεί)υποθέτω μέρες,απουσίας από την Αθήνα,και από το νέτ...(καθότι δ εν είχα υ/π εκεί που ήμουν)...ε,εμ...μα...τι ζητούν..εδώ πέρα...τα..'ρημαγμένα καλοκαίρια της ζωής σου?....'εε,εμ...μή-πως έχω μπεί σε άλλο μπλογκ? και δ εν το'χω ακόμη καταλάβει?κατά λάθος?...ε,εμ...από όσο θυμάμαι..τα..'ρημαγμένα καλοκαίρια'σου...είναι...επεισόδειο...από άλλο σήριαλ...ας το πω έτσι...ε,τέσπα..καλό μου νομίζω ότι θα'πρεπε να το ξέρεις αρκετά καλά α υτό ότι θέλει τεράστιο κόπο..(πρόσεξε κό-πο λέμε οκ?)ό χι τρόπο) να...γνωρίσεις όπως λες κάποιον...κι ά μα το καταφέρεις και ποτέ σφύρα μου,σαν τον Κολοκοτρώνη...)ε,εμ όσο κι αν προσπαθήσεις καλό μου,ΔΕΝ πρόκειται πο-τέ να καταφέρεις να...γνωρίσεις κάποιον τόσο καλά ακόμη και α ν είσαι μαζί του,πάνω από 5χρόνια,(τι λέμε τώρα)οι γονείς μου είναι μαζί (παντρεμένοι) 37χρόνια κι ακόμη υπάρχουν διάφορα που δ εν γνωρίζουν ο ένας για τον άλλο...κι ίσως και να μ ην καταφέρουν πο-τέ να...'γνωριστούν'τόσο καλά..και ίσως ακόμη και αν προσπαθούν ακόμη και για την υπόλοιπη ζωή τους...ακόμη και μέχρι το θάνατό τους...μπορεί...καλό μου όσο κι α ν προσπαθείς να μάθεις να ανακαλύψεις τον άλλο δ εν το καταφέρνεις πο-τέ..έτσι είναι οι άνθρωποι από τη φύση τους...πάν-τα κάπου έχουν και κάποια 'σκοτεινά' σημεία..γενικώς..στη συμπεριφορά τους που δ εν 'φωτίζουν'πο-τέ ακόμη κι αν α υτοί είναι οι..σύντροφοι της ζωής μας..και ακόμη κι αν λέμε ότι τους διαβάζουμε σαν ανοιχτό βιβλίο,ή ότι ξέρουμε γι'αυτούς τα ΠΑΝΤΑ...ε,όχι αυτό είναι ψέμμα διότι Δ ΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ Δ ΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΠΟ-ΤΈ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑ-ΝΤΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΑΘΟΤΙ,ΠΑΝ-ΤΑ Ο ΑΛΛΟΣ ΚΡΑΤΑ,ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ...αυτό...και καλησπέρες..μετά από μέρες,και καλό Χειμώνα..πια...
ΑπάντησηΔιαγραφήεσυ καλό μου να μην απουσιάζεις τόσο πολύ γιατί παθαίνουμε κατάθλιψη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕεε,εμ...ε,ό χι και κατάθλιψη βρε σύ...ντάξει..τόοσο αισθητή είναι η...απουσία μου πια?...ε,έτυχε να απουσιάσω τόοσο πολύ...βέβαια ντάξει δ εν νομίζω ν α ξαναγίνει (για τώρα) αλλά τέσπα...ήθελα όμως να αδιάσω (όσο γίνεται βέβαια)το κεφαλάκι μου από διάφορα,που με απασχολούν τελευταία...(προβλήματα υγείας δικά μου,οικογενιακά,οικονομικό σοβαρό πρόβλημα πάαρα πολλά χρέη σε τράπεζες,εφορία,χαράτσια και δε ν συμμαζέυεται,μια ενδεχόμενη εγχείρηση που προβλέπεται να κάνω,αρχές Δεκέμβρη...και άσε με καλύτερα να μ η τα σκέφτομαι γιατί θα σαλτάρω και θα πάρω,τα βουνά στο τέλος)...ε,ντάξει μη κάνετε έτσι βρε...φέυγω για λίγο αλλά ξανά-ρχομαι!!είδατε?σας αφήνω ε γώ βρε?...καλημέρες...
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό έλειπε, να μας αφήσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕεε,εμ...ναί ε γώ προσπαθώ (και τελευταία ΠΟΛΥ σκληρά,καλέ μου..)η αλήθεια είναι..να ΜΗΝ σας αφήνω όσο γίνεται..αλλά...αλλά..πά-ντα υπάρχουν και οι...λεγόμενοι..'αστάθμητοι παράγοντες'ή εξωγενείς παράγοντες'ή η 'ανωτέρα βία'ή δ εν ξέρω πώς αλλιώς να το πώ αυτό τέσπα)...που ίσως να μ η ν με αφήνει,κατά καιρούς να είμαι στον υ/π μου..όπως και τώρα που έπρεπε να φύγω εκτός Αθηνών καθότι δ εν γινόταν να μείνω ε δώ μό-νη μου..όκ?καθότι χρειάζομαι τη βοήθεια των γονιών μου..σε πολλά πράματα...)και καθότι δ εν γινόταν να πάρω μαζί μου τον υ/π μου..ε,εμ..κατά καιρούς υπάρχουν κι αυτά τι να κάνω?άνθρωπος είμαι κι εγώ κι έχω τα δικά μου...ε,πο-τέ δ εν ξέρεις τι μπορεί να σε αναγκάσει καλό μου να αφήσεις φίλους,αγαπημένα πρώσοπα,αγαπημένα μέρη...κλπ,κλπ...(πάντως ό χι ο έρωτας!!ίσως πολύ πιο σοβαρές αιτίες από α υτόν υποθέτω)..ε,εγώ προς το παρόν ε ί μαι κοντά σας όσο μπορώ...καλησπέρες...φιλάκια..
ΑπάντησηΔιαγραφή