Στους δρόμους της Βομβάης χείμαρρος ο κόσμος.
Κινείται νωχελικά ή απλά στέκεται άπραγος όλη μέρα...
Ολόκληρες οικογένειες ζουν στα πεζοδρόμια.
Εκεί μαγειρεύουν, πλένονται, χτενίζονται, κοιμούνται...
Κυριαρχεί παντού μια παράξενη μυρουδιά, ένα μείγμα από κάρι, κρεμμύδια, αρωματικά λιβάνια, λιωμένη άσφαλτο...
Στο εστιατόριο που τρώμε ένας αρουραίος πετάγεται απ' το κλιματιστικό της τραπεζαρίας και φεύγει σφαίρα για τα μαγειρεία.
"Τη μαγκούστα, τη μαγκούστα, φέρτε γρήγορα τη μαγκούστα", φωνάζει ένας σερβιτόρος.
Είναι ένα συμπαθές θηλαστικό που χρησιμοποιούν οι Ινδοί για να τους προστατεύει απ' τα ποντίκια και τα φίδια!
Στο ξενοδοχείο, μόλις πάω να κάτσω στη λεκάνη της τουαλέτες του κοινού μπάνιου, ανοίγει η πόρτα, εμφανίζεται ένας σκελετωμένος μισόγυμνος άντρας μ' ένα καζάνι αχνιστό νερό στο κεφάλι που τ' αναποδογυρίζει στη μπανιέρα.
Φεύγει χωρίς να πει τίποτα...
Γνωρίζω μια Γαλλίδα που μου διηγείται πώς πριν 10 χρόνια της τη σβούριξε να περάσει στην Ινδία απ' το Πακιστάν άφραγκη.
Στα σύνορα οι Ινδοί φρουροί της απαγορεύουν την είσοδο γιατί δεν είχε χαρτιά.
Μόλις τους λέει πως είναι "περιπλανώμενη αναζητήτρια της αλήθειας", την περάσανε στην Ινδία σηκωτή στα χέρια τους.
Λες κι ήταν η Παναγία της Τήνου ένα πράγμα...
Πέρασε κοτσάνι δυο χρονάκια σ' ένα παραμεθόριο χωριό, που οι ντόπιοι μόλις την είδαν ασπροντυμένη με ξέπλεκα καστανά μαλλιά την πέρασαν για Θεά και την κράτησαν μαζί τους μονίμως χωμένη στο λουλουδικό!
Ααααααααχααααααααααχααααααααχααααχαααχαααααααααχαααααααχααααααααααααχαααα! α,καλά από τρωκτικά,και διάφορα εκνευριστικά έντομα...(βλ.κατσαρίδες π.χ)...άλλο τίποτε...ε,έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους κι εδ ώ στην Ελλάδα,ποντίκια...λέμεεε που είχαμε να δούμε ποντίκι,εδώ πέρα από τον καιρό,της...Κατοχής?...ή από τον καιρό της πανώλης?....(αφού ρε σύ είχαμε 'εντοπίσει'έναν αρουραίο μέ σα στο σπίτι μου,και μιλάμε τώρα για ένα νεό-κλασσικό,στο κέντρο της Αθήνας οκ?...(καρά-κέντρο λέμεεε)οκ? και το κυνήγαγε μή-νες να το σκωτόσει ο πατέρας,μου..ήταν μικρό δ εν ήταν τόοοοσο μεγάλο όπως οι κανονικοί αρουραίοι..ήταν μωρό?(νομίζω)....ε...τελικά αφού έκανε πάααρα,πολλές 'επισκέψεις' στο σπίτι μας,(κι α φού έχεσε σε ό-λα τα δωμάτια)ακόμη και στο δικό μου..είχε αφήσει τα..σκ..τά του το αναθεματισμένο)...ε,έκανε το..λάθος και ξανά-ηρθε μια νύχτα που καθόμαστε,στο σαλόνι...το είδαμε...ο πατέρας μου το κυνηγούσε μιά ώρα,στο σαλόνι και τελικά το σκώτοσε στη κουζίνα!!!(του έλιωσε το κεφαλάκι με μια σκούπα!!!)αρκετά φρικτός θάναντος για ένα,ποντίκι..αλλά το'τρωγε η...ουρίτσα του κι α υτό ή ο κωλαράκος του???...μπορεί...ας πρόσεχε...ήταν ίσως η πρώτη φορά που...σοκαρίστικα?αηδίασα?όπως θες πάρτο...με το θάνατο ενός ζώου..)...ε,εμ...π ως δ εν κολλήσαμε καμιά 'λεπτοσπίρωση'κάναν τύφο,καμιά πανώλη...πάντως ωραίο το ποστάκι..γέλασα πάλι...φιλάκια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μου το ’λεγες να σου φέρω μια μαγκούστα απ’ τις Ινδίες καλέ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι...τι θα τρώει βρε ματάκια α υτή? ε,εδώ σε λίγο δ εν θα'χουμε να φάμε οι ίδιοι καλά,καλά..θα ταϊζουμε και τις μαγκούστες?και π ου θα τη βάλω στην Αθήνα,που μένω...αλλά χααααααχαααααχααααααααααχααααχαχαχαχαχααααααααχαχααααχαχαχαααχαχααχαααα!ωραίο το σχολιάκι σου..τα σπάει δε λέω...φιλάκια...ποντικένια...
ΑπάντησηΔιαγραφήθα σου έφερνα μαγκούστα-γιόγκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ζούσε τρώγοντας ένα ποντίκι το χρόνο!
Φερε εσυ τη μαγκουστα και απο "τρωκτικα" και "φιδια" -κολοβα μαλιστα- γιοματος ο τοπος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θεματάκι Χριστινούλα είναι να γίνουμε εμείς "μαγκούστες"!
ΑπάντησηΔιαγραφή