Βρήκα ο γύφτος τη γενιά μου!

Στην Ινδία δεν μετράς αν δεν έχεις τον γκουρού σου, έστω κι αν ήρθες για λίγες μόνο μέρες.

Δεν άργησα να βρω τον δικό μου.

Τον λένε σουάμι Μουγκανάντα κι είναι ένας τσίτσιδος σκελετωμένος αναχωρητής με βαθουλωμένα μάγουλα και νεκρά άδεια μάτια.

Περπατάει ολόγυμνος στους δρόμους με το κυπελάκι του ζητιάνου στο χέρι του...

Όταν τον πρωτόδα ήταν χωμένος ανάποδα στην άμμο!

Φαινόταν σαν ένα εξόγκωμα του εδάφους που οι περαστικοί απέφευγαν να πατήσουν...

Περίμενα να ξεθαφτεί και του 'πιασα κουβέντα.

"Ξέρω πως είμαι η τελειότητα", μου λέει, "αλλά δεν πρέπει να το δηλώνω ευθέως! Μόνο να το υπαινίσσομαι. Δικό σας χρέος είναι να το ανακαλύψετε...".

Γνώρισα κι έναν θρησκευόμενο τζαϊνιστή.

Είναι αυστηρά χορτοφάγος και σέβεται κάθε μορφή ζωής.

Σκεπάζει το ποτήρι του με ειδικό δυχτάκι μην τυχόν και πέσει κανένα κουνουπάκι και το καταπιεί άθελά του.

Πριν κοιμηθεί καλύπτει το στόμα του με ειδική γάζα μην καταπιεί καμιά μύγα την ώρα που ροχαλίζει.

Και στην τουαλέτα δεν ρίχνει ποτέ νερό.

Ίσως φοβάται μην πνίξει κανένα ζωύφιο...