Ερωτοτροπίες...

Ταξίδεψα πολύ

σε μέρη που ποτέ μου δεν είδα.

Καυχιέται πως μου ξέφυγε

ο άνεμος.

Τι ανόητος!

Τον ανάσαινα...

Αγωνιώ και σκορπίζομαι

τον ρόλο μου αναζητώντας.

Λατρευτή φυλακή η μνήμη.

Κάπου έχω αφήσει μισοτελειωμένο

το πρώτο μου βιβλίο

... μου έλλειπαν οι ήρωες.

Ερήμην μας κυλάνε οι εποχές.

Ερήμην -ευτυχώς-

κι οι εκπλήξεις.

(Όχι πως είμαι γυμνός μες στη βροχή.

Όχι...

Απλά βρέχει)

Δεν ξέρω τι φοβάμαι περισσότερο.

Τη μοναξιά ή την πολυκοσμία?

Την απραξία ή τη δημιουργία?

Μιλάω τόσο πολύ

αλλά δεν λέω λέξη.

(Οι άλλοι?

τ΄αυτιά τους στη λογική σφαλίζουν

στ' άκρα η σκέψη τους αποκοιμιέται)

Νύχτα χωρίς συντηρητικά.

Αδειάζω ένα μπουκάλι κρασί

μέσα μου σταφίδα γίνεται.

Η νύχτα βαθαίνει

μασάω σπαραγμούς.

Κι έχω ένα βάρος απόψε!

Σε κουβαλάω ακόμα βλέπεις...

Σαν άπιαστο φως πυγολαμπίδας 

αυτός μου ο έρωτας.

Μου κράτησες περίοπτη θέση

στην τροπαιοθήκη σου.

Δεν έγραψες τ’ όνομά μου. 

Μόνο... "σπάνιο είδος"!

Τα εσώρουχά σου από μόνα τους

ήταν μικρές αμαρτίες.

Η καυτή ανάσα

θέριευε τον πόθο για "περισσότερο".

Επαφή και τέλειωμα...

Πηγαίνεις πάντα

κει που το σώμα σου σε πάει.

Δίχως τύψεις κι ενοχές...

Κι εγώ...

διάφανος όπως όλοι οι ερωτευμένοι.

Βουλιάζει το καράβι μου

κι αμέριμνος βάφω την κουπαστή...

(Πάντα ερωτοτροπούσα με τους δαίμονες

όταν οι άγγελοι

στην αγκαλιά τους μ’ είχαν...)