Μπενίτο Μουσολίνι (Θ΄) - Ως κι ο Βενιζέλος τον θαύμαζε!

Αν διαβάσει κανείς τον ξένο τύπο θα δει πως περισσότερο κι απ’ την χρεοκοπία της Ελλάδας φοβούνται την εξαγωγή του "φασιστικού μικροβίου"!

Αν σε μια ευρωπαϊκή χώρα, έστω μικρή κι ασήμαντη σαν την Ελλάδα, συγκροτηθεί μια ακροδεξιά κυβέρνηση (για κει πάει το πράμα), τότε ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου.

Έτσι είχε γίνει και το 1922 όταν οι Φασίστες του Μουσολίνι ανέλαβαν την εξουσία.

Τα φασιστικά κόμματα κι οι φασιστικές κυβερνήσεις άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σ’ όλη την Ευρώπη.

Στη χώρα μας μέχρι κι η ηγεσία των Φιλελευθέρων φλέρταρε με το Φασισμό!

Το 1933 ο στρατηγός Πλαστήρας προσπαθούσε να πείσει τον Βενιζέλο για την επιβολή δικτατορίας κατά τα ιταλικά πρότυπα.

"Σκέφτομαι να πάω στους συνοικισμούς, να ξεσηκώσω τους πρόσφυγες, να τους φέρω στην πόλη για να ζητήσουν εγκαθίδρυση δικτατορίας", έλεγε στο Βενιζέλο ο ήρωας της Μικρασίας. Και συνέχιζε: "Θα κάνουμε ό,τι και στην Ιταλία που χάρις στο φασισμό προοδεύει".

Κι ο Βενιζέλος του απάντησε: "Πείσε πρώτα τον Μουσολίνι να έρθει στην Ελλάδα, και τότε το ξανασυζητάμε"!

Τελικά οι Βενιζελικοί το επεχείρησαν το "Κίνημα" τον Μάρτη του 1935, αλλά απέτυχαν παταγωδώς κι ηγεσία τους, για ν’ αποφύγει τα στρατοδικεία, βρήκε καταφύγιο στα ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα.

Η φασιστική κυβέρνηση του Μουσολίνι πρόσφερε ασυζητητί άσυλο στους πραξικοπηματίες Φιλελεύθερους. Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια;

Οι Άγγλοι μυρίστηκαν εγκαίρως πως ο Βενιζέλος "κάνει νερά" και στρέφεται προς τον Μουσολίνι, γι’ αυτό μεθόδευεσαν την παλινόρθωση του αγγλόφιλου Βασιλιά Γεώργιου του Β’!

Αλλά εκτός του Πλαστήρα υπήρχε κι άλλος επίδοξος δικτάτορας, ο πατριώτης μου απ’ τον Προυσσό Ευρυτανίας, ο στρατηγός Κονδύλης!

Αυτός αρχικά ήταν Βενιζελικός, αλλά επειδή γούσταρε να γίνει ο "Έλληνας Ντούτσε", το γύρισε σε φιλοβασιλικός. ονοιρευόμενος μια βασιλική φασιστική δικτατορία.

Τον Οκτώβρη του 1935 ο Κονδύλαρος επισκέφτηκε την Ιταλία και δεν παρέλειψε να εγκωμιάσει τον Μουσολίνι: 

"... Όταν μετά τον Πόλεμο (εννοούσε τον Πρώτο Παγκόσμιο) έπνευσε άνεμος ερημώσεως εκ Ρωσίας (εννοούσε την Οκτωβριανή Επανάσταση) είδαμε έναν μόνο άντρα να ορθώνει το ανάστημά του, κι αυτός ήταν Ιταλός, ο Ντούτσε!. Αυτόν ήδη εμιμήθη η Γερμανία και σε όλα τα έθνη υπάρχουν ήδη φασιστικοί πυρήνες"...

Το 1936 μοιάζει λίγο με το δικό μας 2012-3. 

Όπως τώρα συνεργάζονται οι πρώην "ορκισμένοι" εχθροί (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) έτσι και τότε Βενιζελικοί και Βασιλικοί ενώθηκαν εναντίον του "κομμουνιστικού κινδύνου".

Στις 25 Απρίλη 1936 τα δυο κόμματα έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στο Μεταξά, που τέσσερις μήνες αργότερα επέβαλε δικτατορία.

Τέτοιο σενάριο υπάρχει και σήμερα, και το ’χω ξαναγράψει: γίνονται σύντομα εκλογές, τις κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση συνεργασίας που σχηματίζει αποτυγχάνει παταγωδώς και στην εξουσία ανεβαίνει με δημοκρατικές εκλογές μια ακροδεξιά κυβέρνηση που μας βγάζει απ’ την ευρωζώνη και επιβάλει δικτατορία!

Πάντως το 1936, εκτός της Δικτατορίας Μεταξά, συνέβησαν πολλά περίεργα πράγματα.

Μεταξύ άλλων πέθαναν μαζεμένοι όλοι σχεδόν οι ισχυροί πολιτικοί άντρες που θα μπορούσαν να μπουν εμπόδιο στο Μεταξά!
Το Γενάρη πέθανε ο πρώην Δικτάτορας-πρωθυπουργός Κονδύλης, από υπερκόπωση είπαν.

Τον Μάρτη πέθανε στο Παρίσι από "συγκοπή καρδιάς" ο Βενιζέλος.

Τον Απρίλη τους ακολουθεί στον τάφο ο μετριοπαθής εν ενεργεία πρωθυπουργός Κώστας Δερμετζής.

Τον Μάη ο αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος και πρώην πρωθυπουργός Παναγής Τσαλδάρης και το φθινόπωρο ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπαναστασίου!

Πολλά λέχθηκαν γι’ αυτό το μυστήριο θανατικό. Κάποιοι μίλησαν και για "αγγλικό δάχτυλο", ειδικά στην περίπτωση του Δεμερτζή!

Πάντως, τότε ήταν που έγραψε κι ο Βαμβακάρης το παρακάτω τραγουδάκι: