Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Σα δε μιλάς για γιασεμιά...

(Σε καφενέ αράπικο 
θα μπω να ξαποστάσω.
Με ένα γέροντα σοφό
εκεί να κουβεντιάσω)

Μένω σε σπίτι 
μεγάλων διαστάσεων
-εγώ, μιας σπιθαμής άνθρωπος-
κι όμως, μέσα δεν χωράω.

Αφόρητο το βρίσκω
ισόβια κλεισμένος να ’μαι
στις πέντε αισθήσεις.

Ζυγίζω το δώσε και το πάρε
απ’ αδιέξοδο σ’ αδιέξοδο οδεύω.
Η ψυχή μου 
απ’ ασιτία θα πεθάνει.

Άδειο δωμάτιο
μ’ αμπαρωμένες πόρτες η ψυχή μου.
Το μονοπάτι της αέναης προσμονής
αδειανό.

Τη γνώση θεοποίησα
και στη απόγνωση παγιδεύτηκα.

Τα λόγια παραπλανούν,
η σιωπή ποτέ.
Σα δε μιλάς
για χελιδόνια ή γιασεμιά
καλύτερα να σωπαίνεις.

Του νου
τα σκονισμένα υπόγεια ψάχνοντας
πολύτιμα κουβάλησα κοτρόνια
και τα κλειδιά του κάστρου πέταξα
στης λησμονιάς το άπατο πηγάδι.

Ξένος
μπροστά στον προορισμό 
που οι άλλοι μού έταξαν.
Πακετάρω 
και την τελευταία βαλίτσα της απόγνωσης.

Ποιος είν’ ο δρόμος της ζήσης μου;
Γιατί τον ακολουθώ;
Τι θέλω απ’ τη ζωή;

Πρέπει!
Γιατί πρέπει;
Ως πότε θα πρέπει;

(Δε μ’ ανακούφισε πολύ
αυτό το γεροντάκι.
Κι ούτε ο πικρός ο ναργιλές
μ’ έκανε να ξεσκάσω.

Πάλι θα καταφύγω
στις κιτρινισμένες σελίδες
παλιών ξεχασμένων βιβλίων.

Τις ίδιες πίκρες
της μοναξιάς θα πιω...)

5 σχόλια:

  1. Όταν πλησιάζουν οι γιορτές όλοι μελαγχολούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εεε,εμ..γειάσας φίλοι και αγαπητέ ιδιωκτήτα...πόοοσο δίκιο έχεις!!ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΛΕΜΕ....ό-λοι έτσι νιώθουμε συχνά και κυρίως στη περίοδο των γιορτών...(που λέει και το Μαράκι μας παρά-πάνω)....πάντως έχεις δίκιο σε καταλαβαίνω δ εν λέω...φιλάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτες οι αναρτησεις ειναι οι πιο ταξιδιαρικες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ωχ, αρχίζει να μας προσβάλλει η "κατάθλιψη των Χριστουγέννων"!

    Και πού να δεις τι θα γίνει την Πρωτοχρονιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χριστινάκι, αφού πλέον δεν μας παίρνει να ταξιδέψουμε σωματικά, ας το κάνουμε με το μυαλό κι ένα κομμάτι χαρτί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή