Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Ποιοι και γιατί έκαναν τη λεγόμενη "Επανάσταση του '21"?

Σύμφωνα με τον "εθνικό μύθο" οι Έλληνες επαναστάτησαν κατά των Τούρκων για να κερδίσουν τη λευτεριά τους και να ιδρύσουν ελληνικό κράτος.
Αστεία πράγματα... Ειδικά εκείνη την εποχή που οι λέξεις "Έλληνας" και "εθνικό κράτος" ήταν εντελώς άγνωστες σε όσους ζούσαν σε τούτα τα μέρη...
Βέβαια, οι άνθρωποι σήκωσαν τα όπλα κι ο τόπος μπαρούτιασε, αλλά για λόγους άλλους, πολλούς, διάφορους  και αντιφατικούς.
Οι απλοί "αγωνιστές", στη συντριπτική τους πλειοψηφία Αρβανίτες, ήταν αποκλειστικά μισθοφόροι. Τα δυο πρώτα χρόνια του "Αγώνα" αμείβονταν με τα λάφυρα και τη λεία των τούρκικων κάστρων, και στη συνέχεια απαιτούσαν κανονική μισθοδοσία, αλλιώς γύριζαν στα χωριά τους.
Οι οπλαρχηγοί, εκτός της μερίδας του λέοντος απ' την πολεμική λεία, φιλοδοξούσαν να ιδρύσουν τα δικά τους "καπετανάτα", "βιλαέτια", "αρματολίκια". Ονειρεύονταν τον εαυτό τους "πρίγκιπα", "δούκα", "δεσπότη", "πασά" σε μια περιορισμένη αλλά ολοδικιά τους γεωγραφική περιφέρεια...
Οι "Φιλικοί", πιο κοντά στις ιδέες του Ρήγα, σχεδίαζαν μια πανβαλκανική χριστιανική επανάσταση με τη βοήθεια της "ομόδοξης Ρωσίας". Γι' αυτό ξεκίνησαν την προσπάθειά τους απ' τη Μολδοβλαχία. Αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Ούτε την ενότητα των Χριστιανών εξασφάλισαν (οι Ρουμάνοι κινήθηκαν αυτόνομα και συγκρούστηκαν με τους Ρωμιούς) ούτε τη ρώσικη συνδρομή πέτυχαν. Γι' αυτό και στη συνέχεια παραμερίστηκαν.
Οι καραβοκυραίοι Αρβανίτες των νησιών έβλεπαν πως η πειρατεία, απ' την οποία πλούτιζαν, δεν είχε μέλλον. Οι μεγάλες ναυτικές δυνάμεις, και ιδίως η Αγγλία, ήταν αποφασισμένες να επιβάλλουν την ασφάλεια των εμπορικών θαλάσσιων δρόμων. Γι' αυτό έπρεπε να ετοιμαστούν "για την επόμενη μέρα". Σκέφτηκαν να γίνουν "πολιτικοί αφέντες του Αιγαίου" κι έτσι ρίχτηκαν στον "Αγώνα". Κι όταν οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν επί Καποδίστρια, δεν δίστασαν να μπουρλοτιάσουν οι ίδιοι τον "Εθνικό Στόλο"!
Οι δεσποτάδες κι οι ηγούμενοι των μοναστηριών, παρά τις αρχικές τους επιφυλάξεις, τελικά μπήκαν κι αυτοί στη μάχη. Κατ' αρχήν για να σώσουν τα τομάρια τους. Ήταν σταμπαρισμένοι συνεργάτες των Τούρκων και είχαν στοχοποιηθεί. Όταν κατάφεραν να διασωθούν και να συμπορευθούν με τους οπλαρχηγούς, την είδαν αλλιώς: καλά τα οθωμανικά προνόμια, αλλά τώρα θα μπορούσαν να πετύχουν κάτι περισσότερο. Καλό να είσαι "προνομιούχος" αλλά ακόμα καλύτερο να ελέγχεις ο ίδιος το δοβλέτι...
Οι παμπόνηροι Φαναριώτες ευελπιστούσαν να ιδρύσουν στη νότια Βαλκανική μια "ρωμέικη ηγεμονία", όπως εκείνη της Μολδοβλαχίας, όπου οι ίδιοι θα αναλάμβαναν να ηγεμονεύουν. Στη χειρότερη, αισιοδοξούσαν να ιδρυθεί ένα μικρό Βασίλειο με ξένο βασιλιά όπου οι ίδιοι θα στελέχωναν την αυλή του.
Κι ερχόμαστε στη μικρότερη αλλά σημαντικότερη ομάδα: αυτή των λιγοστών διανοούμενων και πολιτικών, που είχαν σπουδάσει και ζήσει στο εξωτερικό, είχαν ασπαστεί πολλές απ' τις ιδέες του Διαφωτισμού, γνώριζαν τα νέα ιδεολογικά ρεύματα της Δύσης αλλά και τα μυστικά της ευρωπαϊκής διπλωματίας. 
Στις ξένες αυλές και κυβερνήσεις είχε ληφθεί η απόφαση να διαλυθεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία, αυτός ο "Μεγάλος Ασθενής" όπως τον αποκαλούσαν. Μόνο που η διάλυση θα έπρεπε να μην γίνει με πρωτοβουλία των καρμπονάρων!
Αυτοί οι λιγοστοί Ρωμιοί συνέλαβαν και προώθησαν την υλοποίηση της ιδέας για δημιουργία "Ελληνικού Κράτους", με τους ίδιους πρωθυπουργούς... εννοείται! Δεν επέλεξαν το όνομα "Ρωμυλία" γιατί οι Ευρωπαίοι είχαν ταυτίσει τη λέξη "Ρωμιός" με τον "απολίτιστο και αντιδυτικό Ορθόδοξο Χριστιανό". Δεν υπήρχε περίπτωση να τον βοηθήσουν. Αντίθετα, κατουριόταν πάνω τους όταν άκουγαν τη λέξη "Ελλάδα"!
Κι έτσι... βαφτίστηκε "Έλληνας" κι ο Αρβανίτης οπλαρχηγός Γκούρας που, σύμφωνα με τη μαρτυρία του αυστριακού πρόξενου, "μύριζε χειρότερα κι από τράγο, και δεν μιλούσε σαν άνθρωπος αλλά μούγκριζε σα θηρίο"...

3 σχόλια:

  1. Σωστά όλα. Τα έχουμε πει πολλές φορές εξάλλου... Η συνέχεια στην Ταβέρνα την Πέμπτη?

    ΟΡΕΙΝΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φαντάζομαι πως ο κύριος Γκούρας θα έκανε θραύση στον γυναικείο πληθυσμό

    ΑπάντησηΔιαγραφή