Στην τσέπη μου βρήκα
μικρά κοχύλια του γυαλιού,
της χθεσινής μας έκστασης
ανάμνηση.
Σχεδόν αγγίζω το Χωρισμό,
λέξεις άπιαστες,
μορφασμοί πικρού ονείρου...
Μες στα Ιλίσια σ’ αποζητώ
λευκής μνήμης απόμακρο φως.
Η πίκρα του Χωρισμού
και μαύρα πουλιά βολοδέρνουν γύρω μου...
Στάλες σιγανής βροχής
στο διψασμένο μου στόμα,
κι εγώ...
της πολύβουης πόλης
εραστής παντέρημος.
Προσδοκίες ατέλειωτες,
ολόστεγνα χείλη,
το νερό γλυφό
στεγνώνει στο στόμα μου...
Χθες, δίπλα σου,
άφθαρτες ώρες του πάθους
μακραίνουν στου χρόνου την αδιαφορία.
Πελάγου αύρα ανέδυδες,
μυστική της ψυχής μέθη.
Ακτίνες ζεστές του ήλιου ήσουνα
που θέριευαν ξυπνημένους πόθους
στο στόμα φέρνοντας
γεύση αγάπης...
(Άξιζε να κρατήσουν
το άνθος της αγάπης
τα χέρια που το μάδησαν;)
Επιπόλαιη νιότη,
απ’ τους φοιτητικούς
συνεπαρμένη οίστρους
αναπάντητο άφησες
της ψυχής μου το κάλεσμα...
Και τώρα...
συντροφιά μου οι άδειες ώρες.
Θλιμμένης προσμονής
χαμένου παράδεισου
μοναχικές νύχτες.
(Αύριο, στον ήλιο, στο φως
λευκές ιέρειες θα με θωπεύσουν
στο λόφο των Μουσών...)
α ρε μπαμπόγερε που θες και φοιτητριούλες
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαράκι, λέγε με "μορμόλυκο"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειάσου καλό μου...μα τι όμορφο..ε,εμ..το'χεις,το'χεις έχω να πω και πο-λύ μάλιστα...ΠΟΛΥ όμορφο λέμεεε..(εε...εχμ...ένας ε σύ κι ένας ο Γιάννης...(ο δημοσιογράφος ντέ)....πάντως το'χεις..το'χεις...ε,εμ...έυχομαι να το διαβάσει α υτή για την οποία είναι γραμμένο...και να χαρεί..είναι πο-λύ τυχερή που κάποιος της έγραψε ένα τόοοσο όμορφο ποίημα..(ΔΕΝ υπάρχουν βλέπεις πολλοί άντρες ή μάλλον κ ανέ νας στην εποχή, μας που να εκφράζει τον ερωτισμό του,? τον πόθο του με α υ τόν τον τρόπο..πέρασαν βλέπεις οι εποχές τον μεγάλων ποιητών..(ανεπιστρεπτί?) ίσως..και του μεγάλου ρομαντισμού...και όποια γυναίκα βρεί έναν τέτοιο άντρα πρέπει να νιώθει ίσως η πιο τυχερή γυναίκα,στον κόσμο? στην υφήλιο? ίσως....ΠΟΛΥ ωραίο πάντως ένα από τα π ιό όμορφα ποιήματα του μπλογκιού τούτου..έχω να πώ..μακάρι να είχες τέτοια έμπνευσή πιο συχνά....φιλάκια...και καλή Κυριακή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ποσοστά να σου ’δινα ρε Αθούλα, τόσο καλά λόγια δεν θα έλεγες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕεε,εμ....δ εν το είπα α υτό με..'μεροληψία' καλέ μου..ούτε επειδή είσαι φίλος μου..το'πα επειδή ΕΙΝΑΙ η αλήθεια..δ εν μπορείς να βλέπεις κάτι ωραίο...που Ε Ι ΝΑΙ ωραίο και ΝΑ Μ ΗΝ ΠΕΙΣ ΟΤ Ι Ε Ι ΝΑΙ ωραίο.. α υτό το κάτι..τέσπα όπως στη περίπτωση α υτή το ποίημά σου...όπως και το αντίθετο δ εν μπορείς να μ ην πείς ότι κάτι είναι άσχημο,περίεργο, αλλοπρόσαλο κλπ,κλπ...άμα δείς κάτι περίεργο,άσχημο κλπ,κλπ...πάντως συμπαιρένω ότι θα πρέπει να ένιωσες ΠΟΛΥ δυνατά συναισθήματα για τη συκεκριμένη 'ύπαρξη'γιανά βγήκε κάτι τόοσο όμορφο...δ εν κακό α υτό...το κακό είναι ότι δυστυχώς αισθανόμαστε έτσι τόοοσο δυνατά,για κάποιον ΠΟΛΥ λίγες φορές στη ζωούλα μας..δυστυχώς....γιατί τις υπόλοιπες...άστο καλύτερα...καλό μεσημέρι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞερεις ποσο αγαπω αυτα σου τα ποιηματα! Οσο για το τραγουδι λατρεμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚορίτσια, μην με παινεύετε γιατί κοκκινίζω... είμαι και ντροπαλούλης ο έρμος!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στη φοιτητριούλα που σε' χει ερωτευθεί θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή. Τσάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω τον νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό".. Σε πειράζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο..
ΟΡΕΙΝΟΣ
εύγε κύριε εύγε
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρεινέ, οι παλιοί πολιτευτές της Αριστεράς μπορεί να έριχναν καμιά γκομενίτσα με την ευφράδειά τους, αλλά ελλείψει διονυσιακού πνεύματος γρήγορα τις ξενέρωναν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκράτιε, αφού σας αρέσουν τα ποιηματάκια θα τα συνεχίσουμε...