Με πλευρίζει μια πόρνη.
Της αρνούμαι!
"Ποτέ μου δεν έχω πληρώσει για να κάνω σεξ", της λέω.
"Νομίζεις!", μου απαντάει...
Προσπαθώ να φανταστώ την τέλεια γυναίκα.
Καλόβολος χαρακτήρας σ' ένα πανέμορφο σώμα.
Εγκαταλείπω την προσπάθεια.
Η τελειότητα με απωθεί...
Καμιά φορά ονειρεύομαι μια γυναίκα
δυναμική κι απρόσιτη.
Την πολιορκώ επίμονα.
Όταν στο τέλος ενδίδει,
την απομυθοποιώ και την παρατάω...
Από παιδί η ευτυχία μ' ενοχοποιούσε.
Δεν με συγκινούσε η πριγκίπισσα των παραμυθιών.
Πάντα ερωτευόμουν την κακιά μάγισσα,
την ωραία, επιβλητική, άσπλαχνη και υπερόπτρια...
Πού άραγε βρίσκεται η ομορφιά της ζωής?
Στις αιθέριες μυθοπλασίες
ή στη γκρίζα πραγματικότητα?
Μόλις γνώρισα μια υπέροχη γυναίκα!
Προφανώς είναι στη φαντασία μου.
Αλλά δεν μπορεί να τα 'χει κανείς όλα...
Γνώρισα γυναίκες στο φέισ-μπουκ
ώσπου ήρθε η προσγειωμένη στιγμή
του πρώτου ραντεβού.
Η "ποιήτρια 30 ετών" κοντεύει τα 60.
Κι η "φοιτήτρια που λατρεύει τον Μπαχ"
μου θυμίζει Ζουγκλάκο...
Σηκώνω τους ώμους
σα μου μιλούν για το μέλλον.
Το μυστικό μου κρύβεται στο παρελθόν.
Μ' έχουν στοιχειώσει οι αναμνήσεις
κάποιων σαγηνευτικών ερωτικών σχέσεων.
Αρνούμαι να δεσμευτώ με γυναίκες
ισορροπημένες και γήινες.
Οι σκιές του παρελθόντος
σκοτεινιάζουν το παρόν.
Με στέλνουν πίσω στη μοναξιά μου...
Ο χρόνος κυλάει, οι σχέσεις φθείρονται,
ο έρωτας διαβρώνεται,
τσακίζεται πάνω στον ύφαλο της καθημερινότητας.
Μετά από μια μακροχρόνια σχέση διαπιστώνεις
πως η γυναίκα που κάποτε αγάπησες
δεν υπάρχει πλέον!
Μια άλλη, εντελώς διαφορετική, πήρε τη θέση της...
Όσο περνάει ο καιρός
όλα πάνε κατά διαόλου!
Ο μόνος που υπάρχει
είναι ο έρωτας δίχως ανταπόκριση.
Μόνο αυτός δεν σε εγκαταλείπει ποτέ!
Γι' αυτό κι εγώ
δεν θέλω να παντρευτώ!
Θέλω μόνο να χωρίζω...
Αααααχ!...βρε ματάκια...ό-λοι μας α υτήν την..άπιαστη 'χίμαιρα' κυνηγάμε μέχρι να πεθάνουμε...αλλά δ εν την πιάνουμε πο-τέ όμως...ό-λοι α υτό το άπιαστο ζητάμε στη ζωή μας..ό-λοι όμως...ε,εμ..έτσι είναι καλό μου οι ανθρώπινες σχέσεις έ,έχουν και μια φθορά κάποτε...τι να κάνουμε...έτσι γίνεται πά-ντα.....αυτό δ εν μπορείς να το αποφύγεις όσο κι αν θες.....ε,εμένα δεν μου αρέσουν οι υπερόπτες που δ εν πατούν στη γη..λυπάμαι..προτιμώ τους απλούς,προσγιωμένους,ανθρώπινους τύπους..αντρών....πάντως ωραίο το ποστάκι σου...όπως και πάντα..καλησπέρες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, Αθούλα, εκτός από καταπληκτικό γέλιο, έχεις και υπέροχο αναστεναγμό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς το είπες;
Αααααχ!...
ΛΕΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ Σ΄ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΜΕΤΡΟ ΠΟΣΤΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΨΕΜΑΤΑ.ΑΥΤΟΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ
ΑπάντησηΔιαγραφή