Η Άθη η Ρεμπέτισσα ήταν "σαλταδόρισσα" και πέρναγε κοτσάνι επί Κατοχής...

Η Άθη η Ρεμπέτισσα προπολεμικά ζούσε μεταξύ προλεταριάτου και λούμπεν. Σαν τον Βαμβακάρη ένα πράμα...

Δούλευε σ' ένα μοδιστράδικο, αλλά τις νύχτες ζούσε τη ζωή της μαγκιάς.

Με τα πρώτα της λεφτά αγόρασε κι ένα μπουζουκάκι, ένας χωροφύλακας της το 'σπασε, τον τουλούμιασε μέχρι θανάτου, κι έτσι άνοιξε παρτίδες με το νόμο και την αστυνομία, μαύρισε και το ποινικό της μητρώο. 

Τράβηξε και μερικές φορές μαχαίρι (η Αθούλα έβγαζε σουγιά μόνο όταν ήταν αποφασισμένη να τον χρησιμοποιήσει), δεν ήθελε και πολύ... γνώρισε τη ζωή του φυγόδικου, του υπόδικου, του κατηγορούμενου, του φυλακισμένου και του ποινικού εξόριστου.

Η μάγκικη αντίληψη της ζωής νοθεύει την πραγματικότητα. Αλλά σαν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, η Αθούλα άρχισε να πολιτικοποιείται. Έδωσε μάχη να ξεπεράσει τις περιθωριακές τάσεις και ροπές της, να κόψει και τα χασίσια που 'χαν αρχίσει να κλονίζουν και την υγειά της.

Το φθινόπωρο του '41 μια καινούργια λέξη εμφανίστηκε στους τοίχους της Αθήνας: "ΕΑΜ"!

Τα αστικά κόμματα, "Φιλελεύθεροι" και "Λαϊκοί", περίμεναν την λευτεριά να πέσει απ' τον ουρανό. Δηλαδή στηρίζονταν αποκλειστικά στους Συμμάχους και κυρίως στους Άγγλους. Αλλά οι κομμουνιστές αποφάσισαν να πάρουν οι ίδιοι τις τύχες, και τα όπλα, στα χέρια τους.

Οι πιο πολλοί φίλοι της έφυγαν για το βουνό. Η Αθούλα τους αφιέρωσε ένα τραγουδάκι:

Τον ουρανό για σκέπασμα

τη γη έχω για στρώμα

και το ΕΑΜ μεσ' την καρδιά

γι' αυτό θα μπω στο χώμα.

Η Αθούλα προτίμησε να μείνει στην Αθήνα.

Εντάχθηκε σε μια παρέα "σαλταδόρων" κι έπιασε αμέσως δουλειά: την έστηνε σε μια γωνιά και σαν πέρναγαν τα γερμανικά καμιόνα γεμάτα προμήθειες, πήδαγε πάνω και πέταγε τα πράματα στο δρόμο απ' όπου τα μάζευαν τα υπόλοιπα μέλη της "συμμορίας".

Για να κάνεις αυτή τη δουλειά έπρεπε να είσαι πολύ θαρραλέος, σβέλτος και αλτικός. 

Ήταν και φοβερά επικίνδυνο. Αν σε έπιαναν οι Γερμανοί σε εκτελούσαν επί τόπου! Συχνά έκρυβαν μέσα στην καρότσα ένα σκοπό που μόλις έβλεπε τον σαλταδόρο να σκαρφαλώνει, τον γάζωνε.

Μια τέτοια φορά, η Αθούλα ενήργησε τόσο γρήγορα που πριν καν προλάβει ο Γερμανός να της ρίξει, αυτή τον πέρασε για σακί με μακαρόνια και τον πέταξε στο δρόμο να τον μαζέψουν οι γαβριάδες...

Στην αρχή η Αθούλα δεν ήταν και τόσο συνειδητοποιημένη. Το μερτικό της απ' τις σάλτες το έσπρωχνε στη μαύρη αγορά και κονόμαγε χοντρά. Γι' αυτό κυκλοφορούσε πάντα ντυμένη στην τρίχα κι όλες στην Κοκκινιά τη ζήλευαν και τη φθονούσαν.

Βενζίνες και πετρέλαια εμείς τα κυνηγάμε

γιατί έχουνε πολλά λεφτά και όμορφα περνάμε.

Αργότερα όμως η Αθούλα άλλαξε τροπάρι. Ό,τι έβγαζε το μοίραζε στη φτωχολογιά. Έγινε "ο Ρομπέν των λασπόδρομων"!

Θα σαλτάρω θα σαλτάρω

στο γερμανικό το κάρο

και θα πάρω κουραμάνα

για να φάει παιδί και μάνα.

Ήρθαν όμως μέρες δίσεκτες, και την τσάκωσαν την Αθούλα.

Όλοι ήξεραν πως πάει κάθε δεύτερη μέρα απόβραδο στα "Περιβόλια" στου Ρέντη, σε μια στέρνα, για να κάνει μπάνιο. Μαζεύονταν όλα τα λιγούρια να πάρουν μάτι.

Εκεί της έστησαν ενέδρα κάτι χαφιέδες γερμανοτσολιάδες. Μόλις η Άθη γδύθηκε κι άφησε κάτω τα κουμπούρια της, βρήκαν ευκαιρία οι άνανδροι κι έπεσαν πάνω της, την αλυσόδεσαν και την παρέδωσαν στην κομαντατούρ...

Την πιάσαν γερμανόφιλοι

και ταγματασφαλίτες

την Άθη τη ρεμπέτισσα

στου Ρέντη οι αλήτες.