Αυτοψυχανάλυση (Ε’) - Θέλω να γυρίσω στην εποχή των σπηλαίων!

Έχω πάψει από καιρό να θεωρώ τον εαυτό μου σοβαρό. Και γνώστη των μεγάλων απαντήσεων.

Είχα όμως την τύχη οι ψεύτες να μου "αποκαλύψουν" την αλήθεια!

Το μέλλον μοιάζει να είναι πιο αισιόδοξο για μένα απ' ό,τι εγώ για το μέλλον.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ξαμολήθηκα στην κοινωνία εντελώς απροειδοποίητα και απροετοίμαστα. Άρα δικαιούμαι μιας κάποιας επιείκειας...

Πάντα φοβόμουν τη φθορά απ' την επανάληψη. Γι' αυτό και δεν όριζα ποτέ το επόμενο ραντεβού! Έλεγα μόνο ένα απλό... "μη χαθούμε".

Στην πρώτη δημοτικού, που ήμουν πιο αυθεντικός άνθρωπος, ήρθε μια συμμαθήτρια και με παρακάλεσε να κάτσει δίπλα μου στο ίδιο θρανίο.

Της έριξα πρώτα δυο ανάστροφες και μετά δέχθηκα.

Ε, αυτό ήταν! Με ερωτεύτηκε αμέσως! Όλη τη χρονιά με κοίταγε στα μάτια. Και μου έδινε και το μισό κολατσιό της.

Όταν η κοινωνία άρχισε να με λοβοτομεί και να με ευνουχίζει, έγινα άλλος άνθρωπος.

Μαιρούλα, θυμάσαι στην έκτη δημοτικού, κει δίπλα στις βρύσες του προαυλίου που έπεσα πάνω σου, σε αγκάλιασα και σε έριξα στο χώμα? Πάντα θαύμαζες το θάρρος και την αυτοπεποίθησή μου! Ε, λοιπόν, σήμερα θα στο εξομολογηθώ: τότε είχα ήδη ευνουχιστεί! Δεν ήθελα να σε κουτουπώσω. Κάποια κωλοπαίδια με έσπρωξαν πάνω σου...

Τρία είναι τα γνωρίσματα του αρσενικού: να κυνηγάει ζώα, να πολεμάει και να πηδάει όποια γυναίκα γουστάρει χωρίς δεύτερη σκέψη.

Σήμερα η "πολιτισμένη" νομοθεσία τα απαγορεύει και τα τρία: και το ελεύθερο κυνήγι, και την ένοπλη βία και το βιασμό! Και μετά αναρωτιούνται οι γυναίκες "πού πήγαν οι άντρες"...

Χρόνια αργότερα γνώρισα τη Νάντια. Με κάλεσε σπίτι της: "Θα χτυπήσεις το κουδούνι χωρίς όνομα, αυτό με το ζωγραφισμένο αρκουδάκι"...

Δεν πέρασε πολύς καιρός και μου 'πε: "εδώ πλέον περισσεύεις, κόψε λάσπη"!

Νάντια, σε κοίταζα δίχως να σε βλέπω. 

Τώρα πια σ' έχω μισοξεχάσει... σ' έχω μισοπεθημίσει.

Θυμάμαι δεν γούσταρες τις καλοκαιρινές διακοπές. Τις θεωρούσες "αντιπαραγωγική δραστηριότητα"!

Ήθελες να ζήσεις πρωτόγνωρες εμπειρίες. Αλλά το άγνωστο που επιθυμούσες σε τρόμαζε κι όλας!

Γούσταρες να μείνεις έγκυος!

Έλεγες πως μόνο όταν είσαι γκαστρωμένη αφήνεις ελεύθερο το κορμί σου να χαρεί! Μου υποσχόσουν πως μόνο τότε θα ζούσαμε αληθινές στιγμές πάθους...

Δεν σου άρεσαν οι τραγωδίες που παρακολουθούσαμε στην Επίδαυρο.

Έβρισκες τους ήρωες φλύαρους, που ξέρουν μόνο να κόβουν βόλτες στη σκηνή! Που μόνο μιλούν για ένα σορό εγκλήματα, αλλά μπροστά στα μάτια μας δεν σκοτώνουν ούτε μυρμηγκάκι...

Απέρριπτες και τα σκηνικά και τα κουστούμια!

Αποκαλούσες τις παραστάσεις "κοσμικοβλάχικες εκδηλώσεις" και τους σκηνοθέτες "αρχοντοτσολιάδες"...