Το Παγγαίο σήμερα μοιράζεται ανάμεσα σε δυο νομούς: της Καβάλας και των Σερρών. Αλλά στην αρχαιότητα ανήκε στους Δάκκες της Θράκης, που οι Έλληνες τους έλεγαν Γέτες.
Πανέμορφο βουνό το Παγγαίο. Όλο πηγές και ρεματιές. Και σε μια κορφή του βρίσκεται και το ιστορικό μοναστήρι της Παναγιάς της Εικοσιφοίνισσας, που κι αυτό χτίστηκε (ω! τι σύμπτωσις!) πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού...
Αλλά το Παγγαίο είναι και το ιερό όρος του Ορφισμού!
Εδώ ερχόταν κάθε πρωί ο μυθικός βασιλιάς της Θράκης, ο Ορφέας, για να υποδεχτεί με τη μουσική της άρπας του την ανατολή του ήλιου, δηλαδή του θεού Απόλλωνα.
Ο ορφισμός είναι τεράστιο κεφάλαιο της συγκριτικής θεολογίας.
Αποτέλεσε ένα θρησκευτικό κίνημα αντίδρασης στις ακρότητες της διονυσιακής λατρείας. Στην ωμοφαγία, στις οργιαστικές τελετουργίες, στην εκστατική παράκρουση.
Ο Ορφέας ήταν αρχικά ιερέας του Διόνυσου. Αλλά μετεστράφη στον Απόλλωνα, που στα ελληνικά σημαίνει "ο ένας Θεός". Πρόκειται για το θεό-ήλιο, τον Ατόν κατά τους Αιγύπτιους, τον "ήλιο της δικαιοσύνης" όπως αργότερα ονόμασαν το δικό τους Θεό οι χριστιανοί.
Η μεταστροφή του Ορφέα προκάλεσε την αντίδραση των οπαδών του Διόνυσου. Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι ιέρειες του Διόνυσου, οι Μαινάδες, τον κατακρεούργησαν!
Όμως, στη μυστηριακή ορφική θρησκεία βρίσκει κανείς όλα σχεδόν τα στοιχεία που θα συγκροτήσουν αργότερα το Χριστιανισμό: τον ιδιότυπο μονοθεϊσμό, την ασκητική ζωή, την κάθαρση, τη λύτρωση, την μετά θάνατον τιμωρία, την αθανασία της ψυχής (αλλά και τη μετενσάρκωση), το προπατορικό αμάρτημα, την ένωση του ανθρώπου με το θεό και, κυρίως, την ιδέα του θεού που πάσχει, πεθαίνει κι ανασταίνεται!
Οι μύθοι του Διόνυσου-Ζαγρέα, του Ορφέα και του Ιησού Χριστού ταυτίζονται στα σπουδαιότερα και στα ουσιαστικότερα σημεία τους.
Και οι πιστοί τους, μέσα από συγκεκριμένες μυστηριακές τελετές γεύονται το "σώμα και αίμα θεού", ταυτιζόμενοι έτσι μαζί του...
Και μην ξεχνάμε και τη γνωστή φράση του Χριστού· "Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή"!
Και μην ξεχνάμε και τη γνωστή φράση του Χριστού· "Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή"!
Η σχέση ορφισμού-χριστιανισμού είναι ολοφάνερη. Πέρασε μάλιστα και στην πρωτοχριστιανική τέχνη. Στη γνωστή αναπαράσταση του Ιησού ως "καλού ποιμένα" που μαζεύονται γύρω του γητευμένα τα άγρια ζώα. Μια καθαρά ορφική εικόνα...
Χαρακτηριστική είναι ακόμα και η σφραγίδα που βρίσκεται σε κάποιο γερμανικό μουσείο, χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ. και δείχνει τον Ορφέα εσταυρωμένο!
Δηλαδή η μια θρησκεία αντιγράφει την άλλη?
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι ντε,μας είχες ζαλίσει με τα αυτοψυχαναλυτικά σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού σε πιάσανε τα μεράκια, ρε Ανώνυμη, θα συνεχίσω αύριο με ορφισμό...
ΑπάντησηΔιαγραφή