"Ημερολόγιο λιποταξίας" (28) - Φέσι ή ρεμπούμπλικα;

Ο Κεμάλ προσποιούνταν το δημοκράτη αλλά στην πραγματικότητα περιφρονούσε τη δημοκρατία. Το 1923, όταν έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πήρε στα χέρια του όλη την πολιτική και στρατιωτική εξουσία. Ουσιαστικά έγινε δικτάτορας...

Προσπάθησε με κάθε τρόπο να περιορίσει την επιρροή του Ισλάμ. Πίστευε πως η θρησκεία είναι ένα βαρύ πάπλωμα που κρατάει το λαό κοιμισμένο.

Πήρε πολλά μέτρα κατά της θρησκείας. Π.χ. απαγόρευσε το φέσι. Για τους Ευρωπαίους το φέσι ήταν κάτι το γελοίο, αλλά για τους μουσουλμάνους συμβολίζει τη διαρκή ετοιμότητα του ανθρώπου να γονατίζει μπροστά στο Θεό. Ο πιστός μπορεί να ακουμπάει το μέτωπο στο χώμα κατά τη διάρκεια της προσευχής, χωρίς να χρειάζεται να το βγάλει. 

Το δυτικό καπέλο με το γείσο θεωρούνταν στην Ανατολή πηγή ηθικής καταισχύνης. Ο Ατατούρκ ήταν ο πρώτος που φόρεσε ένα τέτοιο καπέλο στην Τουρκία...

Επίσης κυνήγησε χωρίς έλεος τους κληρικούς του Ισλάμ. Προσπάθησε να τους αφαιρέσει κάθε πολιτική δύναμη και κοινωνική επιρροή. 

Δίωξε και τους δερβίσηδες, τους ασκητές του Ισλάμ. Πολλοί απ’ αυτούς ήταν τσαρλατάνοι που γυρνούσαν δω κι εκεί πουλώντας γιατρικά και φυλαχτά. Αλλά οι περισσότεροι ήταν πνευματικοί άνθρωποι, ιδιαίτερα δημοφιλείς. αλλά στα τελευταία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχαν μετατραπεί σε αντιδραστική δύναμη. Κάτι σαν τους δικούς μας Αγιορείτες...

Ο Κεμάλ διέταξε τη διάλυση των δερβίσικων ταγμάτων και απαγόρευσε τα προσκυνήματα στους τάφους των μεγάλων χοτζάδων τους, και ιδιαίτερα του Μεβλανά, μια απ’ τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Ισλαμικού κόσμου.

Το ίδιο δικτατορικά επέβαλε και τη λεγόμενη "γλωσσική μεταρρύθμιση". Σε μια νύχτα αντικατέστησε το αραβικό αλφάβητο με το λατινικό. Τεράστια πρόκληση στους φανατικούς του Ισλάμ. Η αραβική ήταν γλώσσα ιερή, σ’ αυτή γράφτηκε το Κοράνι κι αυτή υιοθέτησαν οι Τούρκοι όταν πρωτοεξισλάμίστηκαν.

Κατάργησε επίσης την Οθωμανική γλώσσα, που ήταν ένα μίγμα αραβικής, περσικής και τουρκικής. Αφαίρεσε όλες τις λέξεις που δεν είχαν τουρκική προέλευση, στο όνομα της "ενότητας του έθνους"! Έτσι όμως απέκοψε το τουρκικό έθνος απ’ το παρελθόν του.

Αλλά αυτό ακριβώς ήθελε ο Κεμάλ! Κατά τη γνώμη του το μέλλον της Τουρκίας ήταν στη Δύση κι όχι στην Ανατολή...