Ερωτικός απολογισμός ενός 46άρη - Η’ (Να σας συστήσω το νέο φίλο μου, τον Κολιό!)

Σε κάθε σχέση υπάρχει πάντα το "σημείο μηδέν, το "σημείο χωρίς επιστροφή".

Είναι τότε που έχεις απορρίψει τον άλλον οριστικά κι αρχίζεις να βαριέσαι μέχρι θανάτου.

Νιώθεις παγιδευμένος, σου φαίνεται πως κάνεις και λες όλο τα ίδια και τα ίδια. Κι αναρωτιέσαι: "αυτό ήταν όλο";

Είναι η στιγμή που αρχίζουν να σε ενοχλούν πάνω του όλα τα μικρά κι ασήμαντα που μέχρι τότε περνούσαν απαρατήρητα ή τα θεωρούσες χαριτωμενιές.

Ακούς τον άλλον ή την άλλη να τρώει και σου φαίνεται πως βγάζει αηδιαστικούς ήχους. Κι εύλογα αναρωτιέσαι: "πώς δεν το ’χα προσέξει νωρίτερα; Μα αυτός με απωθεί! Δεν θέλω ούτε να τον φιλήσω"...

Έζησα σχέση που αισθανόμουν "αόρατος"! Ό,τι και να έκανα, η άλλη δεν με πρόσεχε. Αλλά κι εγώ δεν πήγαινα πίσω. Δεν της πρόσφερα καμιά φροντίδα ή αναγνώριση. Είχε ξεχάσει τι θα πει κομπλιμέντο. Την έκανα μάλλον να ξεχάσει πως είναι γυναίκα...

Όταν ένα ζευγάρι νιώθει αμοιβαία ανικανοποίητο, θα το εκδηλώσει με τους πιο παράξενους και απρόβλεπτους τρόπους. Θα βγάζει συνέχεια έναν καταπιεσμένο θυμό.

Οι βαρετές σχέσεις μοιάζουν με κινούμενη άμμο. Σου ρουφούν σιγά-σιγά τη ζωή σου. Σε σκοτώνουν ψυχικά. Όλα σου φταίνε. Εκνευρίζεσαι με το παραμικρό. Στην πραγματικότητα όμως τα βάζεις με τον εαυτό σου. Γιατί εξακολουθεί να ζει με κάποιον που τον έχει ξεπεράσει.

Χθες τα ’πινα με μια νέα γνωριμία μου. Τον Κολιό. Ένα παλιό γεροντοκάμακο, που ’χε διαπρέψει την εποχή που ο γκρικ λάβερ ήταν στις δόξες του. Τώρα έχει εξηνταρίσει αλλά περνάει ακόμα η μπογιά του.

Του παραπονιέμαι πως πέρασαν και τα δικά μου χρόνια και δεν γυρίζει καμιά να με κοιτάξει.

Ο τύπος είναι φιλοσοφημένος και σπεύδει να μου αναπτερώσει το ηθικό:

"Μην ανησυχείς. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεμείνεις από γκόμενα. Ξέρεις πόσες έχουν πατρικά σύνδρομα; Πόσες θέλαν από πάντα να κοιμηθούν με τους πατεράδες τους; Μόλις σιτέψεις λίγο ακόμα, θα είσαι κι εσύ το τέλειο υποκατάστατο του πατέρα τους! Και είναι και άκοπο. Δεν ζητάν και πολλά-πολλά. Μόνο ένα ξεγυρισμένο γλείψιμο!"...

Ο Κολιός έχει πολλά παρατσούκλια. Κάποιοι τον φωνάζουν "ματωμένο καυλί". 

Πριν πολλά χρόνια, μια Αμερικάνα, απ’ τις λυσσάρες τις κρυφές, που δεν φαίνονται με την πρώτη, πάνω στο τσιμπούκι τού το δάγκωσε άγρια και του ΄κοψε ένα μικρό κομματάκι. Μετά, λυπημένη, του το ’δεσε με χάζαπλαστ, γάζες, φιόγκους και δε συμμαζεύεται. Το ’κανε σα να ’ταν κεφαλάκι μικρού κοριτσιού.

Κείνο το βράδυ ο Κολιός το έδειξε στους φίλους του. Κι εκείνοι σαν το ’δαν, έτσι μπλαβιασμένο και φασκιωμένο, του ’βγαλαν και το παρατσούκλι "γκέισα"!