Ξέρω τι λεν οι γυναίκες πίσω απ’ την πλάτη μου!

"Ενώ διαθέτει λογική και δυνατότητα έκφρασης, επιμένει να συμπεριφέρεται σα γουρούνι, να σκέφτεται σα χάνος, να συμπεριφέρεται σα χαμαιλέοντας, να πηδάει σα σκύλος και όταν στριμώχνεται να μεταμορφώνεται σε σουπιά μελανοφόρο!"...

"Αυτό το πλάσμα γεννήθηκε άνθρωπος και κατέληξε τέρας! Άκακο μεν, τέρας δε!".

"Δε είχε καμιά σχέση με τον ιδανικό άντρα που ονειρευόμουν... ούτε πλούσιος κι επιτυχημένος ήταν, ούτε ψηλός, ούτε θεληματικό πηγούνι είχε. Κι έπεσα στον έρωτά του. Μα τι στο καλό έχω πάθει και μπλέκω συνέχεια με βλήματα; Κανόνι είμαι;".

"Τι να σου πω φιλενάδα... Δεν είχε ούτε το τακτ ούτε την εξυπνάδα να κρύψει τη ληγουριά του. Μου έλεγε πόσο όμορφα μάτια έχω και το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στο μπούστο μου!".

"Του έδωσα μια ευκαιρία γιατί νόμισα πως ήταν ένα ζωντανό πλάσμα, με ενδιαφέροντα και πλούσιο ρεπερτόριο. Αλλά στο πρώτο ραντεβού φάνηκε πόσο μεγάλος μαλάκας ήταν. Μου μιλούσε όλο για μπουζιά, μηχανές, διπλά και τριπλά καρμπιρατέρ!".

(Σημείωση συγγραφέα: η λεγάμενη ούτε που κατάλαβε πως μιλούσα μεταφορικά. Δεν τα έπιανε τα υπονοούμενα!).

"Δεν πρόκειται να ξαναβγώ μαζί του ούτε στην πιο απελπισμένη φάση της ζωής μου. Δώσαμε ραντεβού στα τυφλά και μόλις τον είδα δεν έβρισκα τρόπο να ξεφύγω απ’ τα σαγόνια του καρχαρία. Ενώ στα μέιλ το ’παιζε τζόβενο και γυναικοκατακτητής, ήταν ένα κινητό θρίλερ! 

Πού θες να πάμε, με ρώτησε. Μα να πνιγούμε, χρυσέ μου! Πεινάς; Ήταν η δεύτερη ηλίθια ερώτησή του. Όχι και τόσο απελπισμένα ώστε να σε φάω στη μούρη όλο το βράδυ. 

Σε λίγο ο μαλάκας έπαιξε το τελευταίο του σκληρό χαρτί. Οκ, μου είπε, θα σε αφήσω λίγο παρακάτω, μπροστά στην τράπεζα  που θα πάω να πάρω λίγα λεφτούλια! Ουστ παλιομαλάκα! Κλοτσιές στον κώλο".