Κάποτε η Σεβάστεια ήταν θαυμάσιος τόπος. Αγορά-κλειδί στο Δρόμο του Μεταξιού. Πρωτεύουσα τριών κρατών της Ανατολής.
Ήταν και το μεγαλύτερο θησαυροφυλάκιο του Μιθριδάτη. Όταν ο Πομπήιος κατέλαβε την πόλη, εντυπωσιάστηκε απ’ τα πλούτη και την ομορφιά της.
Σήμερα είναι μια πόλη παρηκμασμένη, συντηρητική, καταθλιπτική. Ο μισός πληθυσμός της έφυγε. Με υψηλά ποσοστά ανεργίας και αυτοκτονιών. Και μεγάλη διαφθορά. Η οικογενειοκρατία δίνει και παίρνει. "Τορπίλ" λέγεται στα τούρκικα.
Μια εφημερίδα έχει πρωτοσέλιδο την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου να προσφέρει δωρεάν περιτομή σ’ όσους δεν έχουν χρήματα...
Αλλά η Σεβάστεια είναι κι η πρώτη πρωτεύουσα της Τούρκικης Δημοκρατίας. Από δω ο Κεμάλ κήρυξε τον αγώνα ενάντια στους ξένους κατακτητές. Δηλαδή τους Έλληνες...
Στο σχολείο που έγινε η Πρώτη Εθνοσυνέλευση της Τουρκικής Δημοκρατίας λειτουργεί πλέον "Μουσείο Κεμάλ Ατατούρκ". Διατηρούνται άθικτα το υπνοδωμάτιό του, τα σκεπάσματα, το κρεβάτι του, τα μαχαιροπίρουνα.
Παντού φωτογραφίες του. Ξεχωρίζω μία που τον δείχνει με παλτό να κοιμάται πάνω στο χιόνι. Από κάτω γράφει: "Αυτό σημαίνει να είσαι στρατιώτης!".
Σ’ ένα σταθμό λεωφορείων υπάρχουν τρία ρολόγια. Δείχνουν την ώρα Σεβάστιας, Λονδίνου και Ριάντ. Κάποτε η πόλη φιλοξενούσε πολλούς Άραβες εμπόρους.
Εδώ κάπου είχε εξοριστεί κι ο μεγαλύτερος σύγχρονος Τούρκος ποιητής, ο Ναζίμ Χικμέτ. Στη σημερινή Τουρκία οι ποιητές είναι κομμουνιστές. Την εποχή των Οθωμανών ήταν μέλη της άρχουσας τάξης, κομμάτι του κατεστημένου.
Παρά το συντηρητισμό της περιοχής λειτουργούν καμουφλαρισμένα γραφεία της παράνομης μαρξιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης Ντεβ-Σολ ("Επαναστατικός Δρόμος").
Παραδόξως, οι Τούρκοι περηφανεύονται για την καθαριότητά τους: "Στο ανάκτορο του Τοπκαπί τα ακριβότερα κτίσματα είναι τα χαμάμ και τ’ αποχωρητήρια. Την ίδια εποχή κτίστηκε και το ανάκτορο των Βερσαλλιών χωρίς ούτε ένα αποχωρητήριο. Είμαστε ο καθαρότερος λαός του κόσμου!".
Διαφημίζουν και την πηγαία φιλοξενία τους. Αν και ομολογούν πως οι παραδόσεις εξασθενούν. Χάνεται η έννοια να μπαίνεις σ’ ένα σπίτι χωρίς καν να χτυπάς την πόρτα του...
Στο Καζίνο του Κάστρου λειτουργεί το μόνο νυχτερινό κέντρο της πόλης. Η μουσική είναι δυνατή, παραγγέλνουμε ρακί.
Η πρώτη χορεύτρια της κοιλιάς κάνει την εμφάνισή της. Περνάει ανάμεσα στα τραπέζια με κάποια δυσκολία. Είναι αρκετά ευτραφής!
Οι λιγοστοί θαμώνες της δίνουμε χαρτονομίσματα που τα καρφιτσώνει στο γυαλιστερό στηθόδεσμό της. Μόλις φτάνει στην πίστα, τα χαρτονομίσματα κρέμονται απ’ το στήθος της σαν ουρά χαρταετού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου