Το "Φαινόμενο Τσίπρας"!

Ας είμαστε ρεαλιστές κι ειλικρινείς: ο Τσίπρας μπορεί να είναι χαρισματικός κι επικοινωνιακός αλλά στην ουσία παραμένει ένας μετριοπαθής αστός σοσιαλδημοκράτης.

Δεν αμφισβητεί την ευρωζώνη και τους κανόνες της κι αποδέχεται τη λιτότητα ως μέσο επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων. Απλά, ως κλασικός ("παλιός") σοσιαλδημοκράτης επιδιώκει μια πιο δίκαιη κατανομή των βαρών.

Στη σημερινή συγκυρία, όπου το σφαγείο του νεο-φιλελευθερισμού έχει κυριαρχήσει στο δυτικό κόσμο κι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία έγινε κολαούζος του, απόψεις σαν του Τσίπρα ακούγονταν "ακραίες" κι "επαναστατικές". Γι’ αυτό και του απευθύνονται χαρακτηρισμοί όπως "κομμουνιστής", "μπολσεβίκος" κ.λπ.

Το σφαγείο του νεο-φιλελευθερισμού θέλει να ισοπεδώσει τις εργασιακές σχέσεις, να καταληστεύσει τις περιουσίες των μεσοαστών, να εξαθλιώσει τους μισθοσυντήρητους-εργάτες-συνταξιούχους. 

Με δυο λόγια, θέλει να πάρει πίσω όσα ο καπιταλισμός παραχώρησε μεταπολεμικά υπό την πίεση της κομμουνιστικής απειλής.

Κάθε εποχή έχει τους δικούς της επαναστάτες.

Σήμερα, όποιος μιλάει για "κοινωνικό κράτος" αυτομάτως κατατάσσεται στην κατηγορία των "κοινωνικών επαναστατών". Ο σύγχρονος καπιταλισμός δεν ανέχεται τον αναδιανεμητικό ρόλο του κράτους. Θέλει όλο το ρευστό στην τσέπη των ολιγαρχών του πλούτου. 

Το κράτος το θέλει μόνο ως αστυνομικό-κατασταλτικό μηχανισμό για να προστατεύει τους κεφαλαιοκράτες απ’ τη δίκαιη οργή του πεινασμένου λαού.

Όλοι ξέρουμε πως το ευρώ είναι το νόμισμα του Δ’ Ράιχ. Μόνο κάποια βορειο-ευρωπαϊκά κράτη μπορούν να το αντέξουν. Για τις υπόλοιπες χώρες είναι "δάνειο"!

Ο Τσίπρας, ως μετριοπαθής πολιτικός, δεν θέλει να πάρει το ρίσκο της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Ούτως ή άλλως, η Ελλάδα θα είναι χώρα-πειραματόζωο είτε με ευρώ είτε με δραχμή.

Κάποιοι θεωρούν ζήτημα χρόνου την κατάρρευση της ευρωζώνης. Και πιστεύουν πως δεν θα πρέπει να βιαστούμε να βγούμε πρώτοι οικειοθελώς. Αν το κάνουμε μαζί με όλες τις χώρες του νότου θ’ αποφύγουμε την πολιτική αποσταθεροποίηση και τον εσωτερικό διχασμό...

Δυο λόγια για το δημοψήφισμα: το ΟΧΙ που ψηφίσαμε δεν δεσμεύει τους παρανοϊκούς φασίστες που διοικούν την Ευρώπη. Κάλλιστα θα μπορούσε ν’ αντιτάξει ένα εξίσου ηχηρό ΟΧΙ προς τις ελληνικές θέσεις ο "ηρωικός" λαός της Γερμανίας, της Λιθουανίας, της Σλοβακίας. Για να μην πω και της Κύπρου και ξύσω πληγές...

Οι συσχετισμοί δυνάμεων είναι συντριπτικά εις βάρος μας. Μόνο τρελοί θα επέλεγαν σε αυτή τη συγκυρία μια μετωπική σύγκρουση. 

Ας κάνουμε μια προσωρινή τακτική αναδίπλωση κι ας περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στις επικείμενες εκλογές σε Ισπανία-Πορτογαλία-Ιρλανδία...