Ένας μούτσος απ’ το Καρπενήσι! (Η’ - Γλυκόμουνα λιμάνια!)

Στο βαπόρι μόνο εγώ κι ο καπετάνιος ήμασταν Έλληνες.

Εκείνος ήταν ένας άνθρωπος παράξενος. Δε μιλούσε για χαρές, λιμάνια, ξενύχτια, ποτά και γυναίκες όπως όλοι μας. Οι ναυτικές ιστορίες του ήταν πικραμένες, γεμάτες φουρτούνες και συμφορές.

Κατά βάθος μισούσε τους μαυριδερούς και σχιστομάτηδες που αποτελούσαν το τσούρμο του. Ακολουθούσε τη σοφή βρετανική τακτική του "διαίρει και βασίλευε". "Όσο αυτοί οι πίθηκοι δεν είναι μονοιασμένοι, τόσο δε στασιάζουν".

Οι χειρότεροι ήταν οι Φιλιππινέζοι. Γι’ αυτό και τους μοίραζε σε διάφορες δουλειές για να μη γίνονται επικίνδυνοι. Αυτή η ράτσα είναι πιο άναυτη κι απ’ τους Καρπενησιώτες. Πέφτουν στα πόδια σου και σε παρακαλάνε να τους προσλάβεις. Μα όταν νιώσουν πως πατούν γερά στα πόδια τους, ξεσηκώνονται ομαδικά, φοβερίζουν, κάποτε τραβάνε και μαχαίρια και γίνονται απειλητικοί...

Το αντίπαλο δέος των Φιλιππινέζων στο βαπόρι ήταν οι Σουδανοί. Τρώγονταν σαν τη γάτα με το σκύλο. Μου άρεσε να κάνω χάζι τις διενέξεις τους.

Ένας Φιλιππινέζος έλεγε σ’ ένα μαύρο Σουδανό: "Ξέρεις από τι έφτιαξε ο θεός εσάς τους μαύρους; Από πηλό, κάρβουνο και σκατά!". Κι έσκαγε στα γέλια.

Για να πάρει την πληρωμένη απάντηση του Σουδανού: "Εσύ ξέρεις από τι έφτιαξε εσάς; Από τα ίδια ακριβώς υλικά, μόνο που δεν έβαλε πηλό και κάρβουνο!"...

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, μέσα σ’ αυτή την ανθρώπινη κόλαση συμβίωναν αρμονικά ο Χριστός, ο Μωάμεθ, ο Βούδας κι άλλοι προφήτες.  Απόδειξη τα ξεθωριασμένα μικρά εικονίσματα σε όλα τα πόστα. 

Μας προστάτευαν απ’ τα εχθρικά ζημιάρικα δαιμόνια. Ο φόβος του άγνωστου ενώνει τους αλλόθρησκους...

Είναι προνόμιο των ναυτικών να τους περιμένει πάντα στο τέλος του ταξιδιού ένα γλυκόμουνο λιμάνι. Εκεί, στις εφήμερες "αγάπες", ξεδιψάς, ξεχνάς τη σκληράδα της θάλασσας, ξεπλένεις την αλμύρα με το πιοτό.

Μπροστά στα σκέλια της γυναικός οι ωκεανοί ζαρώνουν, οι τυφώνες λουφάζουν, η μαλάρια κομπλεξάρεται!

Δεν υπάρχει φρένο στις γλίστρες της λιμανιώτικης ακολασίας. Η γυναίκα δεν είν’ τίποτα άλλο από ένα αχνιστό μυρωδάτο τσάι που το ρουφάς με ηδονή και σκορπούν οι πόθοι!

Τούτες τις σπάνιες ώρες που αξιώθηκες να ζήσεις τις κρατάς σ’ όλη σου τη ζωή για φυλαχτό...