"Ημερολόγιο λιποταξίας" (85) - Κωνσταντινούπολη: η πόλη των "μεγάλων ιστορικών ψεμάτων"!

Απ’ τον πύργο του Γαλατά αγναντεύω ολόκληρη την Κωνσταντινούπολη. Ο πληθυσμός τούτης της πόλης είναι μεγαλύτερος απ’ της Ελλάδας...

Δεν έχω όρεξη να επισκεφτώ μουσεία, τζαμιά, μνημεία. Προτιμάω να περάσω την ώρα μου συλλογισμένος και συνωστισμένος στο πλήθος της λεωφόρου Ιστικλάλ και της πλατείας Ταξίμ...

Μ’ αρέσει η ατμόσφαιρα αυτής της πολιτείας. Πάντα ήταν πολυεθνική, χωνευτήρι πολιτισμών, όνειρο κάθε κατακτητή, μήλον της έριδος των αντίπαλων εθνικισμών.

Αλλά, όπως και να το κάνουμε, την ιστορία της πόλης σφράγισε η παρουσία των Ρωμιών. 

Ρωμιός δεν σημαίνει Έλληνας όπως ηλιθιωδώς το μεταφράζουν οι αστοιχείωτοι εθνόκαυλοι. "Ρωμιός" ήταν ο άνευ εθνικότητας χριστιανός υπήκοος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Και μετά την άλωση, της Οθωμανικής. 

Οι περισσότεροι Ρωμιοί μιλούσαν διάφορες παραλλαγές της κοινής ελληνιστικής γλώσσας. Κι αυτό εκμεταλλεύτηκαν οι παραχαράκτες της ιστορίας που ταυτίζουν το ανατολικό ρωμαϊκό κράτος με την Ελλάδα και θεωρούν την Κωνσταντινούπολη "πρωτεύουσα του Ελληνισμού"...

Μια και μιλήσαμε για παραχαράκτες της ιστορίας, ας πούμε κι αυτό: ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος δεν ήταν ιδρυτής της Κωνσταντινούπολης, ούτε η συγκεκριμένη πόλη αντικατέστησε το αρχαίο Βυζάντιο. 

Το Βυζάντιο είχε πάψει να υφίσταται απ’ το 196 μ.Χ. που το ισοπέδωσε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Σεπτήμος Σεβήρος. Και στη θέση του έχτισε εξ υπαρχής μια ολοκαίνουργια πόλη, με καθαρό ρωμαϊκό χαρακτήρα, την Αυγούστα Αντωνίνα. Αυτή την πόλη επέλεξε για νέα πρωτεύουσά του ο Κωνσταντίνος, την επεξέτεινε και την ονόμασε "Νέα Ρώμη"!

Η πλάκα είναι πως όταν ο Κωνσταντίνος θέλησε ν’ αποφασίσει την ακριβή ημέρα των εγκαινίων της νέας πρωτεύουσας, δεν κάλεσε ούτε χριστιανούς παπάδες ούτε δεσποτάδες ούτε καλογέρους. 

Αντιθέτως, χρύσωσε τους πιο περίφημους μάντεις και οιονοσκόπους της αυτοκρατορίας του κι εκείνοι, παρατηρώντας τα εντόσθια των ζώων και το πέταγμα των πουλιών, του υπέδειξαν ως πιο ευοίωνη ημέρα την 11η Μαΐου 330...

Ο Κωνσταντίνος δεν άλλαξε τον "ειδωλολατρικό" χαρακτήρα της Αυγούστας Αντωνίνας. Διατήρησε όλους τους ναούς της και την εμπλούτισε με νέους, χριστιανικούς και μη! 

Έχτισε μεν το ναό της Αγίας Ειρήνης και τα μαρτύρια των Αγίων Ακακίου και Μωκίου, αλλά ταυτόχρονα ανήγειρε και ναό της Τύχης και της Ρέας...