Ένας μούτσος απ’ το Καρπενήσι! (IΓ’ - Κομμουνιστικές μπύρες από ζαχαροκάλαμο!)

Στη Καζαμπλάνκα επικρατεί μια ατμόσφαιρα ανατολίτικη, αραβοκρατούμενη με μυστηριώδεις οσμές. Στα πολύβουα παζάρια της γεμίζεις μυρωδιές μουσουλμανικές ανακατωμένες με παρισινά αρώματα...

Στα πεζοδρόμια στην πέφτουν συνεχώς ψιλικατζήδες μικρέμποροι ναρκωτικών. Κάποιοι τολμούν κι αγοράζουν μεγάλες ποσότητες χασίσι, το φέρνουν στην πατρίδα και το μοσχοπωλούν.

Αλλ' αυτές οι δουλειές έχουν μεγάλο ρίσκο. Ο ίδιος ο πωλητής μπορεί να σε καρφώσει και να σε συλλάβουν στην επόμενη γωνιά. Γενικά, όσοι προσπάθησαν ν’ ασχοληθούν μ’ αυτό το "σπορ" ερασιτεχνικά, το μετάνιωσαν. Αν δεν έχεις πλάτες και κύκλωμα είσαι αναλώσιμος...

Εδώ στο Μαρόκο η πορνεία απαγορεύεται επισήμως. Η αστυνομία κάνει συχνά "επιχειρήσεις αρετής" και συλλαμβάνει στους δρόμους τις ασυνόδευτες κοπέλες, κατά τεκμήριο πόρνες. Έτσι, είναι συνηθισμένο φαινόμενο, εκεί που περπατάς αμέριμνος να σε αρπάξει κάποια άγνωστη απ’ το μπράτσο αγκαζέ για να γλυτώσει το μπουζούριασμα...

Η Ζέτα για να μ' ευχαριστήσει που την "έσωσα" με τραβάει σπίτι της και προσπαθεί να μου κάνει το κέφι. 

Όντως, η μαστούρα καπνίζει σα λιβανιστίρι και διώχνει την κακοκεφιά. Δεν θα πάθαινα και τίποτα κακό αν δοκίμαζα μια φορά κι εγώ αγνό πράμα. Κύματα αισιοδοξίας και πλημμύρα πρωτόγνωρου πάθους με κυριεύουν...  

Στην Αβάνα φτάσαμε σε καλή εποχή. Από τότε που ο μακαρίτης ο Παπανδρέου αναγνώρισε την Κούβα κι ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με το καθεστώς, οι Έλληνες ναυτικοί έπαψαν ν’ αντιμετωπίζονται σαν δυτικοί κατάσκοποι! 

Γενικά, το καθεστώς έχει ήδη χαλαρώσει πολύ κι ο κόσμος ξαναβρίσκει τη φυσική του ροπή στο γλέντι, το χορό, το τραγούδι, την τεμπελιά.

Τα σαββατοκύριακα το Κόμμα οργανώνει φιέστες και κερνάει τους πάντες μπύρες από ζαχαροκάλαμο μέσα σε μεγάλα βαρέλια.

Οι περισσότεροι από μας πηγαίνουν στα μέρη που συχνάζουν οι ξένοι. 

Στο "Havana Libre", πρώην Χίλτον, που γίνεται χοντρό νυφοπάζαρο. Οι γκομενίτσες λαδώνουν τους πορτιέρηδες για να τις αφήσουν να περάσουν. 

Στο "Τροπικάνα", στο πιο ξακουστό καμπαρέ της Κεντρικής Αμερικής, χωμένο στην τροπική βλάστηση.

Και στο ξακουστό "Κουτούκι του Μεσονυχτίου", όπου ο χρόνος αναμονής για να κάτσεις εξαρτάται απ' το ύψος του φιλοδωρήματος.

Εγώ προτιμάω να πάω στα κακόφημα στέκια της κουβανέζικης νεολαίας.  

Στα "ποσάδα", τα ενοικιαζόμενα με την ώρα δωμάτια. 

Και σε κάτι θεοσκότεινα κλαμπάκια που επιτρέπεται η είσοδος μόνο σε ζευγαράκια. Ο σερβιτόρος σε οδηγεί σε κάτι παράξενους καναπέδες με φακό. Η δυνατή μουσική μόλις και μετά βίας καλύπτει τις εξάρχεις οργασμού όσων πηδιούνται στην τεράστια αίθουσα...