Έχοντας διασχίσει για δεύτερη φορά τον Πόντο, αποφασίζω να κινηθώ παράλληλα με τ’ ανατολικά σύνορα της Τουρκίας.
Από κάτι υψώματα διακρίνω το Βατούμι, την πρωτεύουσα της Γεωργιανής Αζαρίας. Και παραπέρα το Εριβάν, την αρμένικη πρωτεύουσα.
Στη διαδρομή διακρίνονται ακόμα τα μεγάλα πολυβολεία από την εποχή που τούτα τα μέρη ήταν τα σύνορα του ΝΑΤΟ με το "σιδηρούν παραπέτασμα"...
Το Βιλαέτι του Βαν ήταν κάποτε η κοιτίδα των Αρμενίων. Η παράδοση θέλει την πόλη να την έχει ιδρύσει η περιβόητη βασίλισσα της Ασσυρίας Σεμίραμις.
Εδώ κοντά είν’ κι η τοποθεσία του Μάτζικερτ όπου το 1071 ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ρωμανός Διογένης ηττήθηκε απ’ τον σουλτάνο των Σελτζούκων Αλπ Ασλάν.
Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως το ντι-εν-έι του λεγόμενου Βυζαντίου ήταν αρμένικο.
Αρμενικής καταγωγής ήταν οι περισσότεροι αυτοκράτορες. Αρμένικο ήταν και το εκλεκτότερο στρατιωτικό σώμα του αυτοκρατορικού στρατού, οι περιβόητοι "κατάφρακτοι", κάτι σαν τα σημερινά "τεθωρακισμένα"...
Το Χάκιαρι είν’ το ανατολικότερο μέρος της Τουρκίας, που ακουμπάει την Περσία και το Ιράκ.
Εδώ τα μέρη είναι άγρια κι απρόσιτα. Κι οι κάτοικοι της περιοχής οπισθοδρομικοί. Θα μπορούσες να τους πεις και "βάρβαρους"!
Τα γύρω βουνά είναι γεμάτα αρκούδες. Μου κάνει εντύπωση που κυκλοφορούν πολλοί θρύλοι για σεξουαλικές επαφές ανθρώπων με αρκούδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου