Οι σχέσεις των Περσών με τους Μεκεδόνες ξεκινούν γύρω στα 520 π.Χ., όταν το Βασίλειο του Αμύντα υποτάσσεται στην Περσία.
Τον Αμύντα διαδέχθηκε ο Αλέξανδρος ο Α’ που, χωρίς να έρθει σε ρήξη με τις υπόλοιπες ελληνικές πόλεις, πρόσφερε κάθε δυνατή βοήθεια στον Μεγάλο Βασιλέα για να επεκτείνει την περσική κυριαρχία στην περιοχή.
Βέβαια, μετά το τέλος των περσικών πολέμων η Μακεδονία ελευθερώθηκε κι άρχισε ο ανταγωνισμός της με την Αθήνα για τον έλεγχο των παραλιακών κέντρων...
Μια και το ’φερε η κουβέντα, θα ’θελα να πω ότι δεν αποκλείεται οι λεγόμενοι "Περσικοί Πόλεμοι" να είναι μεγάλη μούφα και τεράστια ιστορική απάτη. Δηλαδή, μπορεί να μην έγιναν ποτέ.
Εντυπωσιάστηκα όταν έμαθα πως δεν τους αναφέρει καμία περσική πηγή. Τους γνωρίζουμε μόνο απ’ τον Ηρόδοτο, που τους έγραψε εκατό χρόνια αργότερα, αν και δεν αποκλείεται να μην υπήρξε καν Ηρόδοτος και το ιστορικό του έργο να είναι μια φανταστική αφήγηση που πλαστογράφησαν κάποιοι μεταγενέστεροι, π.χ. οι αλεξανδρινοί φιλόλογοι.
Πώς να το κάνουμε βρε παιδιά. Δεν μπορεί να χάθηκαν τα περσικά αρχεία, να εξαφανίστηκαν όλες οι υπόλοιπες σύγχρονες ιστορικές πηγές και να σώθηκε ατόφιο ένα πολύτομο έργο ενός απλού ιδιώτη όπως ήταν ο Ηρόδοτος...
Η δημιουργία του τεράστιου μακεδονικού κράτους επί Αλεξάνδρου μάλλον είναι αλήθεια, παρά τα αναρίθμητα παραμύθια του ιστορικού Αρριανού, που κι αυτός έζησε σχεδόν 400 χρόνια μετά τα γεγονότα που περιγράφει!
Οι Μακεδόνες προετοίμαζαν επί δεκαετίες την επίθεσή τους στην Περσία. Όχι φυσικά για να την "εκπολιτίσουν" αλλά για να τη λαφυραγωγήσουν. Φαίνεται πως βοήθησε σημαντικά κι ο Πέρσης αποστάτης Αρτάβαζος, πρώην σατράπης της Φρυγίας, που κατέφυγε στην αυλή του Φιλίππου και του αποκάλυψε όλα τα στρατιωτικά μυστικά των Περσών.
Ο περσικός στρατός δεν φημιζόταν ιδιαίτερα για την αποτελεσματικότητά του. Τα δυνατά σημεία του ήταν το ιππικό και οι τοξοβόλοι. Από κει και πέρα το χάος. Γι’ αυτό και η αχανής αυτή αυτοκρατορία αναγκαζόταν να στρατολογεί μισθοφόρους απ’ τις ελληνικές πόλεις...
Το καλύτερα εκπαιδευμένο σώμα ήταν 10.000 άντρες των "ειδικών δυνάμεων", οι λεγόμενοι "Αθάνατοι", απ’ τους οποίους οι 1.000 αποσπώνταν για να συγκροτήσουν τη βασιλική σωματοφυλακή.
Ας κλείσουμε με δυο λόγια για τη διοικητική οργάνωση του Περσικού Κράτους.
Χωριζόταν σε δεκάδες τοπικές κυβερνήσεις, τις λεγόμενες σατραπείες, τις οποίες διοικούσαν συγγενείς του Βασιλιά ή ευγενείς της απολύτου εμπιστοσύνης του.
Το Κράτος είχε τέσσερις πρωτεύουσες:
α) Τα Σούσα, που λόγω του ήπιου κλίματος, χρησιμοποιούνταν τους χειμερινούς μήνες.
β) Τα Εκβάτανα, η θερινή πρωτεύουσα, σε υψόμετρο 2.000 μέτρων, πρώην πρωτεύουσα των Μήδων.
γ) Οι Πασαργάδες, η κοιτίδα της περσικής φυλής και γενέτειρα της δυναστείας των Αχαιμενιδών.
δ) Η Βαβυλώνα, λόγω της κεντρικής γεωγραφικής της θέσης και της πλούσιας αγροτικής ενδοχώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου