"Ημερολόγιο λιποταξίας" (131) - Όταν γελάνε οι μουλάδες, οι νέοι κλαίνε!

Λέγαμε τις προάλλες πως η περίοδος του Σάχη στην Περσία έχει πολλές ομοιότητες με τη δική μας Χούντα των Συνταγματαρχών.

Αλλά νομίζω πως και το θεοκρατικό καθεστώς των μουλάδων που ακολούθησε μοιάζει πολύ με τη δική μας μεταξική δικτατορία.

Κατ’ αρχήν να διευκρινίσουμε πως ο Μεταξάς δεν ανέβηκε στην εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα. Έγινε πρωθυπουργός με την ψήφο της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και εξελίχθηκε σε δικτάτορας με την ανοχή των αστικών κομμάτων και τη στήριξη του Παλατιού.

Αλλά ας κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία της Περσίας. 

Απ’ τη δεκαετία του ’60 στο καθεστώς του Σάχη αντέδρασαν δυναμικά κυρίως οι αριστερές δυνάμεις, το κομμουνιστικό κόμμα Τουντέχ και δύο ένοπλες οργανώσεις, οι "Μουτζαχεδίν" (= "πολεμιστές του λαού") και οι "Φενταγίν" (= "Μάρτυρες"). Οι δυο αυτές οργανώσεις είχαν μια παράξενη ιδεολογία, ένα μίγμα μαρξισμού-λενινισμού-ισλαμισμού.

Η ισχυρότερη, όμως, αντιπολιτευτική προσωπικότητα ήταν ένας σιϊτης μουλάς γεννημένος στο Χομεϊν, σπούδασε στη φημισμένη Θεολογική Σχολή του Κομ, φυλακίσθηκε το 1963-3 και αυτοεξορίστηκε αρχικά στο Ιράκ και μετά στο Παρίσι.

Ναι, καλά καταλάβατε, είναι ο περιβόητος Αγιατολλάχ Χομεϊνί, ηγέτης της μεγάλης επανάστασης του 1979, που γκρέμισε το σάπιο καθεστώς του Σάχη και δημιούργησε ελπίδες για μια δημοκρατικότερη διακυβέρνηση.

Μη νομίζετε πως ο Χομεϊνί έγινε απ’ την αρχή δικτάτορας. 

Είχε τη στήριξη σχεδόν ολόκληρου του πολιτικού κόσμου. Οι πρώτοι υπουργοί του ανήκαν στο "δημοκρατικό τόξο", αλλά σταδιακά, όπως έκανε κι ο Μεταξάς, άρχισε να αλώνει το Κράτος, να περιορίζει τις ελευθερίες, να εγκαθιστά ένα στυγνό θεοκρατικό καθεστώς. 

Ο Χομεϊνί δεν επέβαλε με τη βία το καθεστώς του. Με συνεχή δημοψηφίσματα, εκμετάλλευση απουσίας ισχυρών αντιστάσεων και τη στήριξη που του παρείχε ο συντηρητισμός της επαρχίας, οικοδόμησε μια αποκρουστική θεοκρατία, τύπου Σαουδικής Αραβίας.

Το μόνο ελπιδοφόρο στην περσική κοινωνία είναι η νεολαία των πόλεών της. Όσο κι αν ακούγεται εντυπωσιακό, το 70% του περσικού πληθυσμού είναι νέοι κάτω των 30 ετών!

Αλλά αυτοί μπορούν να τα βάλουν με τους "Φρουρούς της Επανάστασης", τους παραστρατιωτικούς "Μπασίτζ" και την "Αστυνομία προστασίας των ισλαμικών ηθών";